«Դանթե Ալիգիերի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 6.
 
[[Պատկեր:DanteFresco.jpg|աջից|մինի|[[Անդրեա դել Կաստանյո]]. Դանթե Ալիգիերի]]
'''Դուրանտե դելլի Ալիգիերի''' ({{lang-it|Durante degli Alighieri}}) կամ '''Դանթե''', {{ԱԾ}}), Հին միջնադարի [[Իտալիա|իտալացի]] բանաստեղծ [[Ֆլորենցիա]]յից։ Դանթեի ''[[մագնում օպուս]]ը''՝ [[Աստվածային կատակերգություն]]ը ([[իտալերեն]]՝ ''Divina Commedia''), համարվում է իտալերենով գրված ամենանշանավոր գրական գործը և համաշխարհային գրականության գլուխգործոց։գլուխգործոց.<ref>{{cite book |last=Bloom|first=Harold|authorlink=Harold Bloom|title=The Western Canon|year=1994}}</ref><ref>{{cite book|last1=Shaw|first1=Prue|title=Reading Dante: From Here to Eternity|date=2014|publisher=Liveright Publishign Corporation|location=New York|isbn=9780871407429|pages=Introduction|accessdate=10 April 2017}}</ref>։
 
[[Ուշ միջնադար]]ում պոեզիայում գերակշռում էր լատիներեն գրվածքները, որի պատճառով դրանք հասանելի էին միայն հարուստ և կրթված հանդիսատեսին։ Սակայն, De vulgari eloquentia աշխատության մեջ Դանթը պաշտպանել է գրականության մեջ մայրենի լեզվի օգտագործումը: Նա ինքը նույնիսկ գրել է Տոսկանյան բարբառով այնպիսի աշխատություններում, ինչպիսիք են «[[Նոր կյանք (Դանթե)|Նոր կյանքը]]» (1295) և վերոհիշյալ «[[Աստվածային կատակերգություն]]ը». այս ընտրությունը չնայած իր ոչ ուղղափառությանը, կարևոր նախադեպ դարձավ, որին հետևեցին իտալացի գրողներ [[Ֆրանչեսկո Պետրարկա|Պետրարկան]]ը և [[Ջովաննի Բոկաչչո|Բոկաչչո]]ն: Արդյունքում, Դանթեն կարևոր դեր է խաղացել Իտալիայի ազգային լեզվի ստեղծման գործում: Դանթեի նշանակությունը տարածվել է նաև իր երկրից այն կողմ․ նրա Դժոխքի, Քավարանի և Դրախտի պատկերների նկարագրությունը ոգեշնչել է արևմտյան արվեստի զգալի մասին, և նշվում է իր ազդեցությունը այնպիսի բանաստեղծների վրա, ինչպիսիք են [[Ջոն Միլթոն]]ը, [[Ջեֆրի Չոսեր]]ը, [[Ալֆրեդ Թեննիսոն]]ն և շատ ուրիշներ։ Բացի այդ, նրան է վերագրվում [[տերցին]]ի օգտագործումը, որը եռատող բանաստեղծական տան տեսակ է։
 
Իտալիայում Դանթեին անվանում են il Sommo Poeta («Գերագույն Բանաստեղծ») և il Poeta։ Դանթեին, Պետրարկային և Բոկաչոյին անուն են «երեք շատրվաններ»։ Դանթեին հաճախ կոչում են նաև «իտալերենի հայր»։