«Բարոկկո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Բարոկկո տերմինը գրականության մեջ կիրառվել է [[19-րդ դար]]ի կեսից։ [[20-րդ դար]]ի 20-ական թվականները ունեցել է մի շարք սուբյեկտիվիստական մեկնաբանություններ, որոնք սակայն չեն համապատասխանում տերմինի ողջ տարողունակությանը, լայն առումով բարոկկոն դիտվում է որպես եվրոպական գրականության զարգացման պատմականորեն օրինաչափ ընդհանուր ոճ։ Գրական բարոկկոյին բնորոշ են հռետորականությունը և անսպասելի, երևակայությունը ցնցող «հեռավոր» գաղափարների, կերպարների ու պատկերացումների համադրություն պահանջող, «սրամտության սկզբունքի» վրա հենվող բարդ փոխաբերականությունը։

 

Արտասահմանյան երաժշտագիտության մեջ «Բարոկկո» տերմինը կիրառվում է [[20-րդ դար]]ի սկզբից։ Երաժշտական բարոկկոյի դարաշրջան է համարվում նույն [[16-րդ դար]]ի վերջից [[18-րդ դար]]ի կեսը, երբ Եվրոպայի տարբեր երկրների երաժշտական մշակույթում երևան են եկել կոմպոզիցիոն տեխնիկայի մի շարք ընդհանուր հատկանիշներ՝ հիմնված մաժորա-մինոր համակարգի և ֆունկցիոնալ հարմոնիայի ձևավորման վրա (ակորդների և նրանց ֆունկցիոնալ հարաբերակցության գիտակցում, գեներալ-բասի հաստատում, տակտաբաժանման կիրառում ևն) ու երաժշտական-գործիքային նոր ժանրեր (պարտիա, սոնատ, ռիչերկար, ֆուգա և հատկապես, կոնցերտ)։ Իրականում այդ ժամանակաշրջանը ընդգրկել է միմյանցից տարբեր, երբեմն միմյանց հակասող երևույթներ՝ [[16-րդ դար|16]]–[[17-րդ դար]]երի սահմանագլխի մադրիգալիստների երկերից մինչև [[Գեորգ Ֆրիդրիխ Հենդել]]ի և [[Յոհան Սեբաստիան Բախ]]ի որևէ մեկ ոճի շրջանակում չպարփակվող ստեղծագործությունը։