«Բերենիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 17.
== Մեջբերում ==
{{քաղվածքի սկիզբ}}«''Գրադարանի դուռն ինչ-որ մեկը կամաց թակեց, և ներս մտավ ծառան՝ անգույն, ինչպես մեռյալը: Նրա աչքերը սարսափած էին, և նա խոսեց ինձ հետ ցածր, դողացող ձայնով: Ի՞նչ էր նա ինձ ասում: Ես հասկացա միայն մի քանի արտահայտություններ: Թվում էր, թե նա պատմում էր, որ գիշերը ապարանքում լսել է սարսափելի ճիչ, որ բոլոր սպասավորները հավաքվել են և վազել դեպի ճիչը: Այդտեղ նրա ձայնը հասկանալի դարձավ. նա խոսում էր գերեզմանոցի անարգման, դագաղից հանված այլանդակված դիակի մասին, դիակի՝ դեռ շնչող, դեռ շարժվող, դեռ կենդանի''»{{քաղվածքի վերջ|источник=Эдгар Аллан По «Береника»<ref>В пер. Н.В. Шелгунова</ref>}}
== Ընթերցողի արձագանք և գրական քննադատություն ==
Պատմվածքն առաջին անգամ հրատարակվել է 1835 թվականի մարտին՝ ''Southern Literary Messenger'' ամսագրում: Շատ ընթերցողներ ապշել էին «Բերենիկայի» դաժանությունից և բողոքներով դիմել էին ամսագրի խմբագրին՝ Թոմաս Ուայթին ({{lang-en|Thomas W. White}})<ref name="Silverman">{{книга|автор = Silverman, Kenneth|часть = |заглавие = «Edgar A. Poe: Mournful and Never-ending Remembrance»|оригинал = |ссылка = |ответственный = |издание = |место = |издательство = Harper Perennial|год = 1991|том = |страницы = |страниц = |серия = |isbn = 0060923318|тираж = }}</ref>: Դա հանգեցրեց նրան, որ [[1840 թվական]]ին հրատարակվեց պատմվածքի խմբագրված տարբերակը: Նոր տարբերակի մեջ չներառվեց հատվածը, երբ Էգեուսը հուղարկավորությունից առաջ այցելում է Բերենիկային և հասկանում, որ նա դեռ կենդանի է:
Պոն համաձայն չէր այդպիսի բողոքների հետ: Բերենիկայի հրատարակումից մեկ ամիս հետո նա գրեց նամակ Ուայթին, որում հաստատում էր, որ այլ ամսագրերին այդպիսի պատմվածքները միայն հայտնիություն են բերում: Վատ ճաշակով թե ոչ, նա ընդունեց, որ «ձգտում էր հայտնիության, որին կարելի էր հասնել, եթե քեզ կարդան»<ref name="Silverman" />:
== Ծանոթագրություններ ==
| |||