«Ստենդալ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 22.
=== Վերջին տարիները և մահը ===
[[Պատկեր:Stendhal tombe cimetiere Montmartre.jpg|մինի| Ստենդալի գերեզմանը Մոնմարտրի գերեզմանոցում]]
Ֆրանսիայում [[Հուլիսյան միապետություն|Հուլիսյան միապետության]] հաստատումից հետո Ստենդալը պետական ծառայության է անցնում` զանազան պաշտոններ զբաղեցնելով: 1832 թվականին սկսում է գրել «Էգոտիստի հիշողությունները», իսկ երկու տարի անց` «Լյուսյեն Լևեն» վեպը: Երիտասարդ տարիներին Ստենդալը վարակվել էր սիֆիլիսով, որն այդ ժամանակ բուժում չուներ
Այն ժամանակաշրջանում, երբ Ստենդալը ձևավորում էր իր էսթետիկ հայացքները, եվրոպական արձակն ամբողջովին կրում էր [[Վալտեր Սկոտ]]ի ազդեցությունը: Ստենդալը ստեղծագործում էր ապագա սերնդի համար: Նրա արագընթաց, դինամիկ արձակն իր ժամանակից առաջ էր ընկել: Կյանքի ընթացքում նա չգնահատվեց՝ գիտակցելով, սակայն, որ իր ընթերցողները դեռ չեն ծնվել:
▲Ֆրանսիայում [[Հուլիսյան միապետություն|Հուլիսյան միապետության]] հաստատումից հետո Ստենդալը պետական ծառայության է անցնում` զանազան պաշտոններ զբաղեցնելով: 1832 թվականին սկսում է գրել «Էգոտիստի հիշողությունները», իսկ երկու տարի անց` «Լյուսյեն Լևեն» վեպը: Երիտասարդ տարիներին Ստենդալը վարակվել էր սիֆիլիսով, որն այդ ժամանակ բուժում չուներ: Կյանքի վերջին տարիներին Ստենդալի հոգեվիճակն անհանգստացնում էր նրա մտերիմներին. նա ուներ վատ տրամադրություն և հուզվում էր առանց որևէ պատճառի։ Հաճախ նրա օրագրում հայտնվում էին տարօրինակ ցրառումներ դրանցից մեկը նման էր կանխատեսման. «Ես կուզեմ մեռնել փողոցում՝ զբոսանքի ժամանակ, ճիշտ այնպես, ինչպես անտեր շները»: Նրա այդ ցանկությունն իրականացավ:1842 թվականի մարտի 23-ին, Փարիզի փողոցում, զբոսանքի ժամանակ, գրողը ուշագնաց է լինում և մի քանի ժամ անց մահանում է:
{{քաղվածք|Գրողին նույնքան քաջություն է հարկավոր, որքան զինվորին: Առաջինը պետք է նույնքան քիչ մտածի քննադատությունների մասին, որքան երկրորդը՝ հիվանդանոցի:|}}
XIX դարի երկրորդ կեսին միայն Ստենդալը պատշաճ ուշադրության արժանացավ: Ստենդալի արվեստը գնահատողները նրա գործերից մի ամբողջ գաղափարախոսություն քաղեցին: Ստենդալի ռեալիզմը աննկարագրելի ազդեցություն է թողել եվրոպական ռեալիստական վեպի հետագա զարգացման վրա:
{{քաղվածք|Վեպը ճանապարհին ընկած հայելի է, որում պարբերաբար արտացոլվում է և՛ կապույտ երկինք, և՛ կեղտ: Հայելին կեղտ է արտացոլում, և դրա համար նրան եք մեղադրում:|}}
Կյանքի վերջին տարիներին Ստենդալի հոգեվիճակն անհանգստացնում էր նրա մտերիմներին. նա ուներ վատ տրամադրություն և հուզվում էր առանց որևէ պատճառի։ Հաճախ նրա օրագրում հայտնվում էին տարօրինակ ցրառումներ դրանցից մեկը նման էր կանխատեսման. «Ես կուզեմ մեռնել փողոցում՝ զբոսանքի ժամանակ, ճիշտ այնպես, ինչպես անտեր շները»: Նրա այդ ցանկությունն իրականացավ:1842 թվականի մարտի 23-ին, Փարիզի փողոցում, զբոսանքի ժամանակ, գրողը ուշագնաց է լինում և մի քանի ժամ անց մահանում է:
Իր կտակում Ստենդալը խնդրել էր գերեզմանաքարին գրել հետևյալ տողերը.
{{քաղվածք|ԱՐԻԳՈ ԲԵՅԼ
ՄԻԼԱՆՑԻ
ԳՐՈՒՄ ԷՐ
ՍԻՐՈՒՄ ԷՐ
ԱՊՐՈՒՄ ԷՐ|}}
== Հիմնական ստեղծագործությունները ==
| |||