«Մենախեմ Բեգին»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 104.
43 տեղով, Լիկուդը խորհրդարանական մեծամասնության հասնելու համար, դեռևս այլ կուսակցությունների աջակցության կարիքն ուներ որպեսզի կառավարություն ձևավորի։ Թեև Բեգինը փոքր հրեական կրոնական կուսակցությունների հետ կարող էր նեղ կոալիցիա ձևավորել, սակայն նա ձեռք մեկնեց նաև Քնեսեթի կենտրոնական թևին, կազմավորելու ավելի մեծ հանրային լեգիտիմությամբ կառավարություն։ 1977 թվականի Հունիսի 20-ին տեղի ունեցավ Բեգինի՝ որպես վարչապետ, երդման արարողությունը։
=== Սոցիալ տնտեսական քաղաքականություն ===
Վարչապետի պաշտոնում մի շարք ներքին ռեֆորմներ իրականացրեց։ Միջին կրթությունը դարձավ անվճար, իսկ պարտադիր ուսուցումը ընդլայնվեց մինչև տասներորդ դասարան,<ref>[https://books.google.com/books?id=ewXm2afBe0AC&pg=PA60 Policy Implementation of Social Welfare in the 1980s] By Frederick A. Lazin. Google Books.</ref> միաժամանակ նոր սոցիալական ծրագրեր որդեգրվեցին, ինչպիսիք են երկարաժամկետ բժշկական ապահովագրությունը<ref>[https://www.ssa.gov/policy/docs/progdesc/ssptw/2010-2011/asia/israel.html Old Age, Disability, and Survivors]</ref> և ազգային եկամուտների աջակցության համակարգը։<ref>[https://books.google.com/books?id=aHTZxre-2MMC&pg=PA173 Public Policy in Israel] By David Nachmias and Gila Menachem. Google Books.</ref> Գունավոր հեռուստատեսության արգելքը, որ մտցվել էր սոցիալական հավասարություն ապահովելու համար, հանվեց և վարորդական իրավունքի տարիքային շեմն իջեցվեց մինչև 17 տարեկան։<ref name=benn/> Մեկ այլ կառավարության ծրագիր կյանքի կոչվեց, որը կոչվում էր «Ծրագրի նորացում» և ուղղված էր աղքատ քաղաքների և շրջակայքի վերականգնմանը: Բնակեցված հիմնականում Սեֆարդիի և Մզրաիի ներգաղթածների և նրանց սերունդների կողմից, այդ տարածքները բնութագրվում էին անմխիթար վիճակում և ոչ ստանդարտ բնակարաններով: Նախագիծը իրականացվում էր Իսրայելի կառավարության, Հրեական գործակալության և համաշխարհային հրեական հանձնաժողովի, որը մեծ ֆինանսավորում էր տրամադրել, համատեղ ջանքերով։ Մինչև 1981 թվականը, երբ Բեգինը հանձնարարականը փոխանցեց Բնակարանաշինարարական նախարարությանը, ծրագիրը ուղղակիորեն կառավարվում էր վարչապետի գրասենյակի կողմից։
Հսկայական աշխատանք էր կատարվել այդ ոլորտներում անմխիթար վիճակի վերացման և կյանքի որակի բարելավման համար: Այնպիսի Ֆիզիկական ենթակառուցվածքներ, ինչպիսիք են ճանապարհները, կեղտաջրերի և դրենաժային համակարգերը, փողոցային լուսավորությունը, վերանորոգվեցին և ընդլայնվեցին տասնյակ հազարավոր բնակարաններ, ինչպես նաև հարյուրավոր հանրային հաստատություններ, ինչպիսիք են համայնքային կենտրոնները, նախադպրոցական մանկական զարգացման կենտրոնները, տարեցների համար նախատեսված կենտրոնները, կառուցվել ևկամ վերանորոգվել են խաղահրապարակներ, կրթական եւ առողջապահական հաստատություններ: 1983 թվականին ծրագիրը ներառել է 82 քաղաքներում և արվարձաններում ապրող շուրջ 450,000 մարդկանց: Ծրագիրը շարունակեցին Բեգինի հետնորդ վարչապետները ներառելով այլ խոցելի խմբեր։ անցյալի վարչապետի պաշտոնը եւ անցավ այլ խոցելի բնակչությանը: Այժմ ծրագրի արդիականացված տարբերակը իրականացվում է Իսրայելի ռիսկային համայնքների համար:<ref>[https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/judaica/ejud_0002_0016_0_16111.html Project Renewal]</ref> Բեգինի տնտեսական քաղաքականությունը փորձում էր Իսրայելի սոցիալիստական տնտեսությունը վերափոխել դեպի ավելի ազատ շուկայականի։ Նա նոր ֆինանսների նախարար նշանակեց Սիմա Էրլիխին։ Էրլիխը նոր տնտեսական քաղաքականություն որդեգրեց, որը հայնի դարձավ որպես "տնտեսական փոխակերպում"։ Նոր ծրագրով արտարժույթի փոխանակման կուրսի վերահսկողությունը կառավարության կողմից հանվել էր։
Նոր պլանի համաձայն փոխարժեքը որոշվելու էր շուկայական ուժերի կողմից, այլ ոչ կառավարության, շատ սպառողական ապրանքների համար սուբսիդիաները չեղյալ էին հայտարարվել, արտարժույթի փոխարժեքները նվազեցվել էին, ավելացված արժեքի հարկը բարձրացվել էր, իսկ ճանապարհային հարկը չեղյալ էր հայտարարվել, մաքսատուրքերն իջեցվել էին ավելի շատ ապրանքների ներմուծման խրախուսման համար: Պլանը որոշակի բարելավում առաջացրեց. էժան եւ բարձրորակ ներմուծվող ապրանքները սկսեցին լրացնել սպառողական դարակները, բիզնեսի հատվածը մեծապես շահեց, իսկ ֆոնդային բորսայում բարձրացան բաժնետոմսերի գները: Այնուամենայնիվ, ծրագիրը չբարելավեց Իսրայելի ժողովրդի կյանքը, ինչպես հույս ուներ Բեգինը: Ավելացրած ավելացված արժեքի հարկի, դոտացիաների վերջնահաշվարկի և ԱՄՆ դոլարի փոխարժեքի աճը բերեց ինֆլյացիայի ալիքի և գների աճի: Մասնավորապես, այն փաստը, որ ազատականացման ծրագրի հետ զուգահեռ, պետական ծախսերը զգալիորեն չէին կրճատվել, զանգվածային գնաճի պատճառ դարձավ: 1978 թվականի հուլիսի 17-ին Իսրայելի կառավարության նիստ գումարվեց՝ քննարկելու բարձր գնաճը, սակայն Բեգինի հայտարարությունը, թե «դուք չեք կարող տնտեսվարողներին կառավարել տնային տնտեսուհիների ետևում», կանգնեցրեց բոլոր առաջարկները: Ի վերջո, կառավարությունը որոշեց չընդունել որևէ գործողություն և գնաճը թողնել ինքնահոսի: Բեգինը և նրա մյուս նախարարները չէին գիտակցում ազատականացման ծրագրի լիարժեք իմաստը: Արդյունքում նա, հասարակության ավելի թույլ հատվածներին վնասելու վախից, արգելափակեց Էրլիչի՝ կառավարության ծախսերը նվազեցնելու և կառավարության ծրագրերը հանրային ոլորտի ձեռնարկությունները սեփականաշնորհելու փորձերը, թույլ տալով վեցամյա պաշտոնավարման ժամանակ, ընդամենը տասնութ կառավարական ընկերությունների սեփականաշնորհումը:
== Ծանոթագրություններ ==
<div class="references" style="height: 250px; overflow: auto; padding: 3px" >{{ծանցանկ|2}}</div>
{{Արտաքին հղումներ}}
| |||