«Աբու-Լալա Մահարի (պոեմ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 9.
'''Աբու-Լալա Մահարի''', [[Ավետիք Իսահակյան]]ի ստեղծագործություն։ Գրվել է [[1909]]-[[1910]] թվականներին։ [[Պոեմ]]ը կազմված է տաղաչափության հատուկ օրենքներով՝ երկուական տողերով՝ յուրաքանչյուրը՝ քսանական վանկ<ref>[http://armref.com/?p=583 Ուսանողական ինֆորմացիոն կայք]</ref>։ Պոեմի գլխավոր հերոսը կրողն է անհատի ողբերգության, համամարդկային ցավի ու տառապանքի<ref>[http://www.isahakyanmuseum.am/htmls/isahakyan_about.html Ավետիք Իսահակյանի տուն-թանգարան]</ref>։ Աբու-Լալա Մահարին քնարական պոեմ է։ Հիմնված է արաբ բանաստեղծ [[Աբու ալ-Ալա ալ-Մաարրի]]ի կերպարի վրա։
== Պատմություն ==
«Աբու-Լալա Մահարի» պոեմը
== Սյուժե ==
Նախերգանքում պատմվում է Մահարիի մասին, թե ինչպես նա գիշերով գաղտնի հեռացել է
▲«Աբու-Լալա Մահարի» պոեմը Իսահակյանը գրել է 1909 թվականին, երբ Թիֆլիսից Երևան վերադառնալիս գնացքի պատուհանից տեսնում է ուղտերի քարավան: Դրանից հետո նրա մոտ միտք է ծնվում գրել պոեմը:
▲Նախերգանքում պատմվում է Մահարիի մասին, թե ինչպես նա գիշերով գաղտնի հեռացել է Բաղդադից: Առաջին սուրահում Մահարին, հոգնած և զզված ամբողջ աշխարհից և հայրական տանից, այլևս չէր ուզում վերդառանալ այնտեղ: Նա ատում է այն, ինչ որ առաջ սիրել է և նրա համար ավելի լավ է դառնալ գիշատիչների բաժին, և վերջին անգամ Մահարին գարշանքով նայում է Բաղադադին և հեռանում:
Երկրորդ սուրահում բանաստեղծն անիծում է կնոջը և կնոջ սերը՝ «Խարխուլ մակույկով հանձնվիր ծովին, քան թե հավատա կնոջ երդումին»: Նա նաև դժգոհում է հորից, ասելով՝ «Իմ հայրն իմ դեմ մեղանչեց, սակայն չմեղանչեցի ես ոչ ոքի հանդեպ»: Նա ետ չէր նայում և չէր ափսոսում թողածի համար:
Տող 30 ⟶ 31՝
{{քաղվածք|<poem>Եվ ոսկեփրփուր ծիրանին ուսին Աբու Մահարին՝ մեծ բանաստեղծը,
Թռչում էր անդուլ՝ հաղթական ու վեհ, դեպի արևը, անմահ արևը…</poem>|}}
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
| |||