«Բարսելոնա ՖԱ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 63.
Նաև Գամպերը սկսեց աշխատել ակումբի անդամների թվի ավելացման վրա, և արդեն 1922 թվականին նրանց թիվը հասավ 10.000-ի։ Նույն 1922 թվականին թիմը նորից փոխեց իր տնային խաղադաշտը, այս անգամ արդեն տեղափոխվեցին [[:en:Camp de Les Corts|Կամպ դե Լես Կորտս]] (կամ պարզապես ''Լես Կորտս'') մարզադաշտ; այդ մարզադաշտի սկզբնական տեղավորությունը հավասար եղավ 22 000-ի, իսկ ավելի ուշ դրանց թիվը բարձրացավ և հասավ 60 000-ի։
 
{{քաղվածք|''««Բարսելոնա» ֆուտբոլային ակումբ չի կարող մահանալ: Եվ չի մահանա: Եթե հիմա ոչ մեկ չզբաղվի ակումբի գործերով, ապա դա կանեմ ես, ինքնուրույն: Համոզված եմ, որ ինձ կաջակցեն նրանք, ովքեր իմ կողքինն էին նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ֆուտբոլը ընդանրապեսընդհանրապես թվում էր շատ աննորմալ սպորտաձև: Այդ իսկ օրվանից ես ցանկանում եմ մոռանալ այն անարդարությունները և խաբկանքները, որոնք ստիպեցին ինձ հեռանալ ակումբի գործերից, և ցանկանում եմ պայքարել նրա համար, որ մի անգամ ևս մենք կրկին, բոլորս միասին, կանգնենք ոտքերի վրա...»''|Ժոան Գամպեր, 1908 թվականի դեկտեմբերի 2}}
 
[[1912]] թվականին Գամպերը ակումբ հրավիրեց ֆիլիպա-իսպանական հարձակվող Պաուլինո Ալկանտարային, ով այս ակումբում անցկացրեց իր կարիերայի 13 տարիները (1912—1916, 1918-1927), այդ ժամանակահատվածում խփել է 357 գոլ, այդպիսով էլ նա դառնում է ակումբի պատմության լավագույն ռմբարկուն։