'''Խլաթ''' (ներկայումս` '''Ախլաթ'''), պատմական քաղաք [[Մեծ Հայք]]ի [[Տուրուբերան]] նահանգի [[Բզնունիք]] գավառում։ Բազմամարդ էր, արհեստագործական ու քարավանային առևտրի կենտրոն, [[Վանա]] լճի արևմտյան ափի նավահանգիտ։նավահանգիստ։ Մեծ զարգացում է ունեցել 11-13-րդ դդ., հետագայում թշնամիների հարձակումների և երկրաշարժերի հետևանքով կորցնում է իր նշանակությունը։ Խլաթի հին բերդը 10-րդ դարի սկզբներին կառուցել է [[Սմբատ Ա]] թագավորը, 11-րդ դարում անցնում է Բյուզանդիային, 1110թ.1110 թ Խլաթը գրավում են [[Շահարմեններ]]ը, 13-րդ դարի կեսերն` մոնղոլները, 1246թ.1246 թ քաղաքը տուժում է երկրաշարժից, 16-րդ դարի սկզբներին Խլաթի տերն են դառնում թուրքերը։ 20-րդ ադրիդարի սկզբում Խլաթում կար ընդամենը 200 տուն, որից միայն 15-ը հայկական։ Հայ բնակչությունն ընդհանրապես վերանում է [[Մեծ Եղեռն]]ի տարիներին:
