«Կարել Հավլիչեկ-Բորովսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

1838-1840 թվականներին սովորել է Կառլովի համալսարանում ([[ՊրագաՊրահա]]), ապա՝ հոգևոր ճեմարանում։ Հոդվածներում ձևակերպել է ավստրո-սլավիզմի գաղափարը, միաժամանակ պաշտպանել իռլանդացի ժողովրդի ազատագրական պայքարը։

1848 թվականի հեղափոխության առաջին իսկ օրերից հիմնադրել է «Նարոդնի նովինի» քաղաքական [[լրագիր]]ը։ 1851 թվականին հրատարակել է բացարձակ միապետությունն ու [[եկեղեցի]]ն խարազանող «ժողովրդական լրագրի ոգին», «Կուտնա-Հորյան նամակներ» գրքերը։ Նույն թվականին աքսորվել է Բրիկսեն (Տիրոլ)։ Անբուժելի հիվանդ Կարել Հավլիչեկ-Բորովսկուն թույլատրվել է ՊրագաՊրահա վերադառնալ 1855 թվականին։ Գրել է երգիծական պոեմներ («Տիրոլյան եղերերգեր», հրատարակել է 1861, «Ս. Վլադիմիրի մկրտությունը», 1876, «[[Լավր]]ի թագավորը», հրատարակել է 1870), բանաստեղծություններ և էպիգրամներ։ Հավլիչեկ-Բորովսկին նպաստել է ռեալիզմի հաստատմանը չեխական գրականության մեջ։