«Իտալական մատիտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 7.
Իտալական մատիտն օգտագործվել է արդեն իսկ [[Տրեչենտո]]յի դարաշրջանում, XV դարի վերջին [[իտալացիներ|իտալացի]] [[Նկարչություն|նկարիչ]]ները վերջնականորեն հարմարվեցին մատիտին, իսկ Չենինո Չենինին հիշատակում է այն իր տրակտատում։ Մատիտով ավելի շատ հետաքրքրվում էին հյուսիսային [[Իտալիա]]յում, [[Լոմբարդիա]]յում, [[Լեոնարդո դա Վինչի]]ի դպրոցում, [[Վենետիկ]]ում, [[Հռոմ]]ում և [[Ֆլորենցիա]]յում։ Այսպիսի մատիտներն արտադրվում էին սև փայլատային հերձաքարից, որը հայթայթվում է [[Պիեմոնտ]]ում, հետագայում առավելապես թրծված ոսկրի փոշուց, որը կցվում էր բուսական սոսնձով։
Նպաստել է նկարի նշանակալից փոփոխմանը, որպես ժանր՝ անցում փոքր ձևաչափից դեպի մեծ, նկարչության հստակ գործելակերպից դեպի ավելի ծավալուն ու արտահայտիչ, նաև սկսել է ընդգծվել ոչ թե ստվերագիծը, այլ
== Արտադրություն ==
Սովորական տեսակները պատրաստվում են սև փայլատային հերձաքարի ամբողջական կտորներից, իսկ լավագույն տեսակների համար սև կավիճը
Իտալական մատիտների պատրաստության համար օգտագործվում են՝
[[Գրաֆիտ]] - 1 մաս▼
Գազային [[մուր]] — 1 մաս,▼
չեզոք սև մուր — 1 մաս,▼
[[Գիպս]] — 1/3 մաս,▼
[[Օսլա]] կամ դեկստրին 8%-անոց սոսնձային լուծույթի տեսքով — 7 մաս.▼
▲* [[Գրաֆիտ]] - 1 մաս
Մատիտի լուծույթի համար նախատեսված նյութերն անհրաժեշտ է բարակ-բարակ մանրացնել, աղալ կոլոիդային ջրաղացում։ Ստացված լուծույթից պատրաստում են սովորաբար ուղղանկյունաձև հատմամբ և թրծում են 150—250 °С ջերմաստիճանի վրա 2-4 ժամ։ Կաղված պատրաստման ժամանակից ստանում են տարբեր կարծրության մատիտներ։▼
▲Մատիտի
== Ծանոթագրություններ ==
|