«Գրիգոր I (Հռոմի պապ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 20.
Բյուզանդական կառավարությանը աջակցում էր Իտալիայի — [[Ռավեննա|Ռավեննա]]յի կենտրոնական ադմինիստրացիան, որը ուշադրություն չդարձնելով Հռոմի
անելանելի վիճակին, չմիանալով հրադադարի ռեժիմին, գիտակցելով, որ պապի տրամադրության տակ գտնվող, եկեղեցուն պատկանող միջոցները, խիստ սահմանափակ էին: Գրիգորի ղեկավարման երեք տարիների ընթացքում երկու անգամ լանգոբարդները պաշարեցին Հռոմը: Պապը համաձայնության եկավ նրանց հետ և կոչ արեց կայսերական ներկայացուցիչներին՝ Իտալիայում կնքել տեւական խաղաղություն: Սակայն նրա մասնակցությունը քաղաքական գործերին, դժգոհություն առաջացրեց Կոստանդնուպոլիսում: [[595]] թ. Մավրիկե կայսրը վիրավորական նամակ գրեց Գրիգորին՝ լանգոբորդների թագավոր Ագուլիֆի հետ անհուսալի պայմանագիր կնքելու պատճառով:
[[596]]թ. կնքվեց խաղաղություն. պապի ներկայացուցիչ վանահայր Պրոբոյի [[պատվիրակ Եզրաս]]ի աջակցությամբ (Իտալիայում Բյուզանդական վարչակազմի ղեկավար) [[Կալլինիկ (экзарх Равенны)|Կալլինիկ]]ի մասնակցությամբ: Այնուամենայնիվ, համգստությունը, անվտանգությունն ու բարգավաճումը մնացել էին անցյալում: Պատերազմը, համաճարակ- ժանտախտը, անբերրիությունը, ջրհեղեղը գլոբալ աղետ էին կանխորոշում, կարծես աշխարհի վերջն էր: [[599]] թ պապը գրում է իր մոտալուտ մահվան մասին. նրան խիստ տանջում էր ծանր հիվանդությունը, որը նրան գամել էր անկողնուն և չորացնում էր մարմինը: Բայց նա շարունակում էր հետևել վանականի խիստ ռեժիմին: 601թ. սկսված պատերազմը, որից հետո, մինչև 603թ. հարաբերական խաղաղություն էր հաստատվել, նորից վերածվեց պատերազմի, բայց արդեն Գրիգորը կենդանի չէր:
Ոչ միայն ռազմավարական խնդիրներն էին տարաձայնության պատճառ դարձել Հռոմի և Կոստանդնուպոլիսի միջև: Շատ այլ պատճառներ կային
փոխադարձ անհամաձայնությունների համարի, օրինակ, կայսերական կառավարության հանդուրժողականությունը աղանդավորների -[[Donatism | Donatists]] նկատմամբ Աֆրիկայում կամ Կոստանդնուպոլիսի պատրիարքի համառության նկատմամբ,ով իրեն հայտարարել էր մենիշխան:
== Ծանոթագրություններ ==
| |||