«Գրիգոր I (Հռոմի պապ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 15.
[[585]] կամ [[586]] թ. [[Պելագիուս II|Հռոմի պապ Պելագիուս II]]ը ([[579]]—[[590]] թթ.) հետ կանչեց իր դեսպանին Հռոմ: Իսկ, երբ Հռոմի պապը մահացավ ժանտախտից, Գրիգորը միաձայն ընտրվեց նրա իրավահաջորդը: Նա, իրեն արժանի չհամարելով Եպիսկոպոսության բարձր պաշտոնի համար, թաքնվեց մի ամայի տեղում: Սակայն գտան և վերադարձրեցին քաղաք: Կարծելով, թե ժանտախտը ժողովրդի մեջ տարածվել է ինչ-որ մեղքերի պատճառով, ապաշխարհող երթը մեկնեց Հռոմ, և, ըստ ավանդույթի, մի հրաշք կատարվեց. Երբ տառապյալ ուխտավորներն անցան կայսր Հադրիայի գերեզմանից (Այժմ Սբ. Անժելայի ամրոցը, Վատիկանի մոտակայքում), այնտեղ հայտնվեց «Միքայել հրեշտակապետը, ով գմբեթին էր դնում իր բոցավառ սուրը, դրանով ցույց տալով, որ հռոմեացիների աղոթքները լսվում են երկնքում, եւ ժանտախտը դադարեց »:
[[590]]թ [[Սեպտեմբերի 3 ]]-ին, երբ արդեն ստացվել էր Կաթողիկոսի համաձայնությունը, Գրիգորը ձեռնադրվում է Հռոմի Եպիսկոպոս և դառնում է կայսրության ազդեցիկ դեմքերից մեկը: Այնտեղ նա ապրում է վանական համայնքում՝ հետևելով վանական կյանքի խիստ օրենքներին: Ապավինելով վանականներին և վարդապետներին, Գրիգորը աշխարհիկ ներկայացուցիչներին հեռացնում է կաթողիկոսարանի վարչակազմից և փոքր-ինչ թուլացնում հոգևորականների դիրքերը:
== Պապը, լանգոբարդները և Բյուզանդիան ==
[[Նկար:Man writing Corpus Christi College Cambridge MS. 389.jpg|thumb|left| Գրիգորը և նրա աղավնին, ''Corpus Christi College, Cambridge'', 389]]
Այդ ժամանակ եկեղեցակն իշխանությունն ավելի հզոր էր, քան աշխարհականների իշխանությունը, որն անգամ ի վիճակի չէր պաշտպանելու քաղաքը նույնիսկ [[ԼանգոբարդներЛангобарды|լանգոբարդлангобардов]]ներից: Հռոմեական եկեղեցին ստանձնել է բազմաթիվ պետական գործառույթներ: Հռոմի պապն ինքն էր զբաղվում քաղաքի պաշտպանության հարցերով: Այն միջոցները, որոնք ստացված էին եկեղեցական կալվածքից, զբաղեցնելով 3. 5 մինչև 4. 7 հազար հեկտար Իտալիայում,Աֆրիկայում, Գալլիում և Դալմատիայում, ինչպես նաև [[Սիցիլիա]յում, [[Կորսիկա]]յում և [[Սարդինիա]]յում, նա սննդամթերք մատակարարեց քաղաքացիներին, վճարեց զինվորներին,գրավեց ռազմավարության ստրատեգիականն նշանակության օբյեկտները բարբարոսների ձեռքից, ազատեց գերիներին, ապաստան տվեց փախստականներն: Զարմանալի չէր լինի, եթե Գրիգորի մահից հետո գանձարանը լրիվ դատարկ լիներ, որովհետև մինչ այդ երբեք եկեղեցին քաղաքի աշխարհիկ կյանքի ծախսերը իր վրա չէր վերցրել:
Բյուզանդական կառավարությանը աջակցում էր Իտալիայի — [[Ռավեննա|Ռավեննա]]յի կենտրոնական ադմինիստրացիան, որը ուշադրություն չդարձնելով Հռոմի
անելանելի վիճակին, չմիանալով հրադադարի ռեժիմին, գիտակցելով, որ պապի տրամադրության տակ գտնվող, եկեղեցուն պատկանող միջոցները, խիստ սահմանափակ էին: Գրիգորի ղեկավարման երեք տարիների ընթացքում երկու անգամ լանգոբարդները պաշարեցի Հռոմը: Պապը համաձայնության եկավ նրանց հետ և կոչ արեց կայսերական ներկայացուցիչներին՝ Իտալիայում կնքել տեւական խաղաղություն: Սակայն նրա մասնակցությունը քաղաքական գործերին, դժգոհություն առաջացրեց Կոստանդնուպոլիսում: [[595]] թ. Մավրիկե կայսրը վիրավորական նամակ գրեց Գրիգորին՝ լանգոբորդների թագավոր Ագուլիֆի հետ անհուսալի պայմանագիր կնքելու պատճառով:
== Ծանոթագրություններ ==
| |||