«Դիվանագիտական հարաբերությունների մասին Վիեննայի կոնվենցիա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Նոր էջ «{{խմբագրում եմ|~~~}} {{Տեղեկաքարտ Պայմանագիր | Անվանում = | Լրիվ_անվանում = | Պատկեր = | Վերնագիր = | Տիպ...»: |
No edit summary |
||
Տող 1.
{{խմբագրում եմ|Դավիթ4}}
{{Տեղեկաքարտ Պայմանագիր
| Անվանում = ՎԿԴՀՄ
| Լրիվ_անվանում = Վիեննայի կոնվենցիա դիվանագիտական հարաբերությունների մասին
| Պատկեր = Vienna Convention on Diplomatic Relations published by the United Nations.pdf
| Վերնագիր = ՄԱԿ-ի [[Տիտղոսաթերթ|տիտղոսաթերթը]]
| Տիպ = [[Միջազգային պայմանագիր]]
| Պատրաստման_թվական =
| Ստորագրման_թվական = [[1961 թվական|1961 թվականի]] [[ապրիլի 18]]
| Ստորագրման_վայր = [[Վիեննա]]
| Հաստատված_կնիքով =
| Ուժի_մեջ_է_մտել =
| Ստորագրել_են = 191 երկիր (2017 թվականի փետրվարի դրությամբ)
| Կողմեր =
| Պահման_վայր = ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար
| Լեզու =
| Լեզուներ = [[Չինարեն]],[[անգլերեն]],[[ֆրանսերեն]],[[ռուսերեն]] և [[իսպաներեն]]
| website =
| wikisource = Վիեննա կոնվենցիա դիվանագիտական հարաբերությունների մասին
}}
'''Վիեննայի կոնվենցիան դիվանագիտական հարաբերությունների մասին''', հիմնական միջազգային պայմանագրերից մեկը դիվանագիտական իրավունքի բնագավառում։ Այն ընդունվել է Վիեննայի միջազգային կոնֆերանսի ժամանակ, որը տեղի է ունեցել 1961 թվականի աօրիլի 2-ից 14-ը ընկած ժամանակահատվածում։ Կոնվենցաին մասնակցել են 81 պետութոյւններ (ԽՍՀՄ –ը նույպես մասնակցել է), նրանցից մոտ 40 ստորագրել են կոնվենցիան։ Կոնվենցիան կանոնակարգում է դիվանագիտական իրավունքի բոլոր հիմնական հարցերը․կանոնակարգվում են դիվանագիտական առաքելության գործառույթները և տեսակները, դիվանագիտական ներկայացուցիչների ղեկավարի ընթացակարգի նշանակումը, նման ներկայացուցիչների դասակարգումը, բացատրվում է դիվանագիտական անձեռնմխելիության հասկացությունը։Համաձայն 51-րդ կոնվենցիայի հոդվածի, այն ուժի մեջ է մտել ռատիֆիակացիոն պատվոգրի հանձման երեսուներորդ օրը, կամ ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի օրենքի ընդունման հիման վրա։Դա տեղի է ունեցել 1964 թվականի ապրիլի 24-ին։Կոնվենցիան բաղկացած է 53 հոդվածից նաև ներառում է երկու ֆակուլտատիվ արձանագրություն դիվանագիտական ներկայացոիցիչների, նրանց ընտանիքի անդամների և նրանց հետ ապրողների քաղաքացիություն ձեռք բերելու վերաբերյալ,և վեճերի պարտադիր լուծման վերաբերյալ՝ միջազգային կոնվենցիայի կիրառման կամ մեկնաբանման վերաբերյալ։ 2014 թվականին դրան միացել են 190 պետություններ, քաղաքացիություն ձեռք բերելու ֆակուլտատիվ արձանագրությանը միացել են 51 պետություններ, վեճերի պարտադիր լուծմանը միացել են 66 պետություններ։ Ռուսաստանի Դաշնությունը համարվում է 1964 թվականի փետրվարյան կոնվենցիայում ԽՍՀՄ-ի իրավահաջորդը, նույպես մասնակցում է տվյալ կոնվենցիային։ Ընդ որում, ԽՍՀՄ-ի կողմից հոդված 11 արվել են վերամշակումներ․ (կետ առաջին)Կոնվենցիան, որը վերաբերում է դիվանագիտական ներկայացուցիչներին․ այս հարցը պետք է լուծվի ըստ ակրեդիտային պետությունների կողմից։ Բացի այդ Խորհրդային միությունը 48 և 50, որտեղ խոսք է գնում Կոնվեցիայի մասնակից երկրնիրի սահմանափակումների մասին, նշելով դրանց խտրական բնույթը։ Համաձայն հոդված 48-ի, կոնվենցիայի մասնակիցները պետք է լինեն Միավորված Ազգերի Կազմակերպության անդամ պետություններ կամ մասնագիտական հաստատություններ և նրանք ովքեր մասնակից են Միջազգային դատարանին, և պետություններ որոնք հրավիրվել են ՄԱԿ-ի կողմից մասնակցելու կոնվենցիային։ Համաժողվի ժամանակ մշակվել է կոնվենցիա և ըստ, որի հեռացվել են մի շարք սոցիալիստական երկրներ ---- ԳԴՀ,ԿԺՀԴ, ՄԺՀ և ՎԴՀ։
| |||