«Կիլիկիայի հայկական թագավորություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

:''Մինչև թագավորություն հռչակման պատմության համար տես [[Կիլիկիայի հայկական իշխանություն]] էջը'':

=== Լևոն Բ-ն և Կիլիկյան թագավորության հռչակումը ===

[[Լևոն Բ]]-ն ([[1187]]-[[1219]] թթ.) կառավարման առաջին տարիներին հարկադրված էր պայքարել շրջակա մուսուլման ցեղերի դեմ։ [[1187]] թ-ի գարնանը նա ջախջախեց երկրի հյուսիսարևելյան սահմաններ ներխուժած Իկոնիայի սելջուկ հրոսակներին։ [[1188]] թ-ի աշնանը ջախջախեց երկրի հարավարևելյան սահմաններից ներխուժած Եգիպտոսի սուլթանության զորքերը։ [[1189]]-[[1190]] թթ. ընթացքում Բյուզանդական կայսրությունից և Իկոնիայի սուլթանությունից խլեց կարևոր նշանակություն ունեցող մի շարք տարածքներ՝ այդ թվում Պռականա, Սելևկիա, Ատալիա, Կրագյան Անտիոք և մի շարք այլ բերդաքաղաքները, Իսավրիան և այլ երկրամասերը։ Քանի որ շուտով սկսվեց [[Խաչակրաց արշավանքներ|Երրորդ խաչակրաց արշավանքն]] ընդդեմ Իկոնիայի սուլթանության, այն ստիպված էր հաշտվել իր կորուստների հետ։ [[1190]] թ-ի մայիսի վերջին խաչակրաց զորքերը Ֆրիդրիխ I Շիկամորուսի գլխավորությամբ, Իկոնիայի սուլթանության վրայով մտան [[Կիլիկիա]] և ճամբարեցին Սելևկիա քաղաքի մոտ։ [[Լևոն Բ]]-ն համաձայնեց օգնել [[Խաչակրաց արշավանքներ|խաչակիրներին]]՝ պահանջելով ճանաչել Կիլիկյան Հայաստանը թագավորություն, իսկ իրեն՝ թագավոր։ Ֆրիդրիխ I-ը համաձայնեց, և խաչակրաց սովյալ զորքերը սնունդ ստացան հայկական հողերում։ Սակայն մինչ Կիլիկյան Հայաստանը որպես թագավորություն ճանաչելը, Կիլիկիայի գետերից մեկում խեղդվեց Ֆրիդրիխ I-ը ([[1190]] թ-ի [[հունիս]]ի [[10]])։ [[1193]] թ-ի գարնանը [[Եգիպտոս]]ի սուլթան Սալահ ադ-Դինը հսկայական ուժերով ներխուժեց Կիլիկիա՝ այն նվաճելու, սակայն Սև գետի մոտ մարտի 4-ին սուլթանը մահացավ, և արշավանքը տեղի չունեցավ։ Նույն թվականին [[Լևոն Բ]]-ն գերեց [[Եգիպտոս]]ի սուլթանության հետ համագործակցող, [[Անտիոքի դքսություն|Անտիոքի դուքս]] Բոհեմունդ III-ին, նրան հարկադրեց ճանաչել իր գերակայությունը, ստիպեց հրաժարվել Կիլիկիայի հարավարևելյան հողերի նկատմամբ ունեցած հավակնություններից։ Իսկ պայմանագիրը ամրապնդվեց Բոհեմունդ III-ի գահաժառանգ որդի Ռայմոնդի ու [[Ռուբեն Գ]]-ի այրիացած դուստր Ալիսի ամուսնությամբ։ Վերջիններիս որդին պիտի ժառանգեր Անտիոքի գահը։ [[1196]] թվականին կազմակերպված Խաչակրաց նոր արշավանքի ժամանակ [[Գերմանիա]]յի կայսր Հենրիխ VI-ը իր ենթականերին հանձնարարեց [[Լևոն Բ]]-ի գահակալման հարցը։ Վերջինիս թագը ճանաչեց նաև Բյուզանդիայի կայսր Ալեքսիոս III Անգելոսը։ Այսպիսով, [[1198]] թ-ի հունվարի 6-ին, Տարսոն քաղաքում [[Լևոն Բ]]-ն օծվեց ամենայն հայոց թագավոր։ Ժամանակակիցները [[Լևոն Բ]]-ի թագադրումը գնահատում են որպես համազգային քաղաքական մեծագույն իրադարձություն և հնամենի հայոց թագավորության վերականգնում։ Հենց այդ պատճառով է, որ կիլիկյան թագավորներն իրենց անվանում էին [[Հայաստան]]ի արքաներ։