«Սուրբ Ամենափրկիչ վանք (Նոր Ջուղա)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 65.
Եկեղեցու խորանի տակ թաղված են Խաչատուր Կեսարացին, ով հիմնադրեց Իրանում առաջին տպարանը, և Դավիթ Առաջնորդը, որի ժամանակ վերակառուցվել է վանքի մայր տաճարը։ Վանքի պատերի հախճասալերը տեղադրւել են 1710-1716 թթ.։ Վանքի արևմտեան դռնից քիչ հեռու, 1702 թ-ին կառուցած զանգակատունն է իր չորս զանգերով։ Եկեղեցու մուտքի դռան մոտ, խորանարդաձև բարձր շինութեան վրայ, չորս կողմից տեղադրուած Է ժամացոյց։ Այն նուիրվել Է եկեղեցուն 1930 թ.։ 1971 թ., Սպահանի թեմի առաջնորդարանի ջանքերով, կառուցվել Է Նոր Ջուղայի թանգարանը։ Իսկ գրադարանը, որը ծառայել Է նաև իբրև թանգարան, հիմնվել Է 1905 թ.։
 
1930 թ. Նոր ջուղայեցիների թանկարժեք իրերը, որոնք իրենց հետ բերել էին Եվրոպայից, ցուցադրվեցին թանգարանում։ Քանի որ ցուցահանդեսը մեծ հետաքրքրության արժանացավ զբոսաշրջիկների կողմից, ազգային առաջնորդարանը որոշեց Վանքի բակում կառուցել միջազգային չափանիշներին համապատասխանող թանգարանի երկհարկանի շենք։ Այնտեղ են պահպանվում և ցուցադրվում ձեռագիր գրքեր, կտավներ, կրոնական արարողութիւններիարարողությունների հանդերձանքներ, ազգային տարազներ, կաթողիկոսների կոնդակներ, թագավորների հրովարտակներ, 18-րդ դարում գրված հայերեն ձեռագիր Ղուրան, նաև աննանի եվրոպացի նկարիչների գործեր ու Հայաստանի թագաւորներիթագավորների պատկերներով ոսկեդրամներ։ Առանձնահատուկ տեղ Է գրավում Վահրամ Հակոբյանի՝ 7մմ երկարութեամբ մազի վրայ գրված հետևյալ նախադասությունը՝ «Ճանաչել զիմաստություն եւ զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ»։ Այն գրվել է մազի հաստութիւնից 20 անգամ ավելի բարակ ալմաստե գրչով։ Բանաստեղծների, անւանի գրողների և Խաչատուր Կեսարացու կիսանդրիները տեղադրված են մուտքի դռան առջև։
Ս.Ամենափրկիչ վանքի տպարանը, որն առաջինն Էր Իրանում և ողջ [[Միջին Արևելք]]ում, հիմնադրվել Է 1636 թ.' [[Խաչատուր Կեսարացի|Խաչատուր Կեսարացու]] ջանքերով։
Վանքի գրադարանը հարուստ է հայերեն, պարսկերեն և եվրոպական լեզուներով գրված գրքերով, որոնք հասանելի են գիտաշխատողներին և ընթերցողին։ Տպարանի շենքի մոտ է գտնվում 1915 թ. [[Մեծ եղեռն]]ի հուշարձանը, որը կառուցվել Է 1975 թ.։