«Բարսելոնա ՖԱ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 128.
«Բարսա» այդ ժամանակ եկան նաև մի շարք հրաշք խաղացողներ. Ամոր Գիլերմո, [[Խոսեպ Գվարդիոլա]], Խոսե Մարիա Բակերո, Չիկի Բեգիրիստայն, Միգել Նադալ, Էուսեբիո Սակրիստան, Յոն Գոյկոեչեա, Գեորգե Հաջի («կարպատյան [[Դիեգո Մարադոնա|Մարադոնա]]»), Ռոնալդ Կուման, Միկաել Լաուդրուպ, [[Ռոմարիո]] և Խրիստո Ստոիչկով։
1991—1994 թվականներին «Բարսա»-ն չորդ անգամ անընմեջ հաղթեց Իսպանիայի առաջնությունը։ Եվրոպական ասպարեզում թիմը հաղթեց գավաթների հաղթողների Գավաթ 1988/89-ը (եզրափակչում 2:0 հաշվով հաղթելով «Սամպդորիային») և Չեմպիոնների Գավաթ 1991/92-ը («[[Ուեմբլի]]»-ում կայացած դրամատիկական խաղում հաղթելով նույն «Սամպդորիային», որոշիչ գոլը, 111-րդ րոպեին տուգանային հարվածով, խփեց Ռոնալդ Կումանը)։ Դրանից բացի, ակումբի տիտղոսների հավաքածուն ավելացավ Իսպանիայի Գավաթով (1990), ՈՒԵՖԱ-
Այնուամենայնիվ շուտով հաղթանակների շարքը մոտեցավ իր ավարտին։ Աֆինայում անցկացվող ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա 1993/94-ի եզրափակչում «Բարսա»-ն 0:4 հաշվով ջախջախվեց «Միլան»-ի կողմից։ Դա դարձավ առաջին լուրջ, խոշոր պարտությունը մի քանի տարվա մեջ։ 1996 թվականին, երկու ոչ այնքան հաջող սեզոններից հետո (1994/1995, 1995/1996), Կրոյֆը լքեց թիմի մարզչական շտաբը։ Այդ պաշտոնում հոլանդացին սահմանեց երկու ակումբային մարզչական ռեկորդ. պաշտոնում երկար ժամանակ աշխատելու և տիտղոսների հաղթանակի քանակով (11)։ Կրոյֆի գնալը համարվեց «Dream Team»-ի ժամանակաշրջանի ավարտը, այդ լեգենդային թիմի մի շարք խաղացողներ 1997 թվականի սկզբներին լքեցին ակումբը։
| |||