«Օրգանական քիմիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

ինչպիսին են սպեկտրազննությունը, միջուկային մագնիսական ռեզոնանսը, մասս-սպեկտրաչափությունը, դիպոլների էլեկտրական մոմենտների որոշումը, ռենտգենա- և էլեկտրոնագրությունը։ Իզոմերների գոյությունը բխում է օրգանական միացությունների կառուցվածքի տեսության հիմնադրույթներից։ Ա.Մ. Բուտլերովի մեծ հաջողությունը եղել է կառուցվածքի տեսության հիման վրա [[բութան]]ի երկու իզոմերների[[իզոմերներ]]ի կանխագուշակումը (ածխաջրածինների[[ածխաջրածիններ]]ի մոտ, սկսած բութանից, հնարավոր է մոլեկուլներում ատոմների միացման տարբեր կարգ)։1887 թ. Ա.Մ. Բուտլերովը սինթեզել է կանխատեսած իզոմերները, որը հանդիսացավ կառուցվածքի տեսության ճշտության փայլուն հաստատումը։ Դա

Այսպիսով, քիմիական կառուցվածքի տեսությունը բացատրում է օրգանական միացությունների բազմազանությունը։ Այն պայմանավորված է քառարժեք ածխածնի ընդունակությամբ առաջացնելու շղթաներ և օղակներ, միանալու այլ տարրերի ատոմներին, ինչպես նաև իզոմերիայի առկայությամբ։ Քիմիական կառուցվածքի տեսությունում մեծ ուշադրություն է դարձվում մոլեկուլում ատոմների և ատոմային խմբերի փոխադարձ ազդեցությանը։ Այն գոյություն ունի ցանկացած նյութի (օրգանական և անօրգանական) մոլեկուլում։ Դա պարզաբանենք հետևյալ միացությունների օրինակներով. NaOH, Al(OH)₃, C₂H₅OH, NO₂OH (ազոտական թթու), SO₂(OH)₂ (ծծմբական թթու)։Դրանք։ Դրանք բոլորը պարունակում են հիդրօքսիլ OH խումբ (հիդրօքսո կամ օքսիխումբ)։Այնուամենայնիվ։ Այնուամենայնիվ ջրային լուծույթում նյութերի հատկությունները հաջորդաբար փոխվում են. NaOH-ը ուժեղ հիմք է, Al(OH)₃-ը երկդիմի հիդրօքսիդ է, C₂H₅OH-ը գործնականորեն չեզոք նյութ է, ազոտական և ծծմբական թթուները առաջացնում են H⁺</tt> իոններ։OHիոններ։ OH խմբի տարբեր քիմիական բնույթի պատճառը պայմանավորված է իր հետ կապված ատոմների և ատոմային խմբերի ազդեցությամբ։ Կենտրոնական ատոմի ոչ մետաղական հատկությունների աճմամբ թուլանում է դիսոցումը[[դիսոցում]]ը ըստ հիմքի[[հիմք]]ի տեսակի և աճում է դիսուցումը ըստ [[թթու|թթվի]] տեսակի (Na,Al,C₂H₅,NO₂,SO₂ շարքում)։

Մեկը մյուսի վրա փոխադարձ ազդեցություն կարող են ունենալ նաև անմիջապես միմյանց հետ չկապված ատոմները։ Օրինակ, [[քլոր]]ի տարբեր ռեակցիոնունակությունը քլորէթանում CH₃-CH₂-Cl և քլորէթիլենում CH₂=CH-Cl պայմանավորված է քլորի ատոմի վրա էթիլենային (CH₃-CH₂-) և վինիլային (CH₂=CH-) խմբերի տարբեր ազդեցությամբ։ Քլորէթանի[[Քլորէթան]]ի մոլեկուլում քլորը շատ ռեակցիաունակռեակցիոնունակ է, իսկ քլորէթիլենի մոլեկուլում՝ անտարբեր։ Մոլեկուլում ատոմների փոխադարձ ազդեցության օրինաչափությունների բացահայտման մեջ մեծ ծառայություն ունի [[Ա.Մ. ԲուտլերովիԲուտլերով]]ի աշակերտ [[Վ.Վ. Մարկովնիկովը։Մարկովնիկով]]ը։

Ժամանակակից տեսանկյունից կառուցվածքի տեսության հիմնադրույթները պահանջում են որոշ լրացումներ կապված էլեկտրոնային և տարածական կառուցվածքի հետ։ Այդ դեպքում կառուցվածքի հիմնադրույթերի 2 կետում պետք է ընդգծել, որ օրգանական միացությունների հատկությունները որոշվում են մոլեկուլների կառուցվածքով, ինչպես նաև իրենց քիմիական, տարածական և էլեկտրոնային կառուցվածքով։

[[Քիմիական կառուցվածքիկառուցվածք]]ի [[Ա.Մ. ԲուտլերովիԲուտլերով]]ի տեսությունը հանդիսանում է օրգանական քիմիայի տեսական հիմքի կարևորագույն մասը։ Ըստ նշանակության, այն կարելի է համեմատել [[Դ.Ի. ՄենդելեևիՄենդելեև]]ի տարրերի [[պարբերական համակարգիհամակարգ]]ի

հետ։ Վերջինիս նման այն հնարավորություն տվեց կանոնակարգել (սիստեմավորել) հսկայական գործնական նյութ, նախապես կանխատեսել նոր նյութերի գոյությունը, ինչպես նաև ցույց տալ դրանց ստացման ճանապարհը։ Իսկ դա

ապահովեց [[օրգանական սինթեզիսինթեզ]]ի չտեսնված հաջողությունները։ Այժմ էլ [[քիմիական կառուցվածքի կառուցվածք]]ի տեսությունը ծառայում է ուղենիշ [[օրգանական քիմիայիքիմիայ]]ի բոլոր հետազոտություններում։