«Արժանապատվություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

ՀՀ Սահմանադրության [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#2 14-րդ հոդվածը] ենթակա չէ օրենսդրական սահմանափակման։ Անթույլատրելի է նրա նկատմամբ միջամտության արդարացումը նույնիսկ կոլիզիոն սահմանադրական իրավունքի միջոցով<ref>[http://www.servat.unibe.ch/dfr/bv093266.htmlBVerfGE 93, 266 (293)], [http://www.servat.unibe.ch/dfr/bv107275.html BVerfGE 107, 275 (284)]</ref>։ Կարելի է նման բան ենթադրել միայն ՀՀ Սահմանադրության՝ սահմանադրական փոփոխություններից պաշտպանված [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 1-ին] և [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 2-րդ] հոդվածներում ամրագրված սահմանադրական սկզբունքների հետ բախման դեպքում։ Սակայն մարդու արժանապատվության՝ իբրև «ազատախոհ ժողովրդավարությունում բարձրագույն արժեք» բնութագրից բխում է, որ ՀՀ Սահմանադրության [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 1-ին] և [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 2-րդ] հոդվածների սկզբունքները գոյություն ունեն հանուն մարդու արժանապատվության և այդ իսկ պատճառով չեն կարող ՀՀ Սահմանադրության [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#2 14-րդ հոդվածի] նկատմամբ միջամտության արդարացում լինել։ Արդարացված չէ նաև միջամտությունը մեկի մարդկային արժանապատվության նկամամբ՝նկատմամբ՝ ի պաշտպանություն մեկի ուրիշի արժանապատվության<ref>Stark/Schmidt: Staatsrecht (Prüfe dein Wissen), 2003, S. 47.</ref>։ Նման արդարացումն ի սկզբանե դատապարտված է անհաջողության, որովհետև անհատները կարող են բախվել թեև իրենց շահերով ու գործողություններով, բայց ոչ երբեք իրենց արժանապատվությամբ։ Այսպիսով, մարդու արժանապատվության նկատմամբ յուրաքանչյուր '''միջամտություն''' միաժամանակ դրա '''խախտում է'''<ref>Schmidt: Grundrechte sowie Grundzüge der Verfassungsbeschwerde, S. 105; Pieroth/Schlink: Grundrechte, Staatsrecht II, S. 84.</ref>։