Գոյություն ունեն մի քանի գրական ստեղծագործություններ նվիրված Անգկորին. [[Պիեռ Լոտի]]ի «Անգկորի ուխտագնացը», [[Թադեուշ Շաֆար]]ի «Անգկորի տաճարի ստվերում» և Ջոն Աուդրիկի «Անգկորը և Կխմերական կայսրությունը»:
=== Պատմություն ===
=== Պատմություն === , Անգկորի առաջընթացը ենթադրվում է, որ սկսվել է մ.թ.ա 800 թվականին, երբ Կխմերական կայսր [[Ջայավարման 2-րդ]]ը հռչակեց Կոմբուջադեշի (անգլ. Kambujadesa, այժմ. — Камбоджа) անկախությունը Յավայից և հիմնադրեց իր մայրաքաղաք [[Խարիխարալայն]] Տոնլեսապ լճից հյուսիս։Ռազմական միջամտությունների, ամուսնական միությունների, ամուսնության և հողերը որպես օժիտ ստանալով նա հասավ երկրի միավորմանը, և ծգվելով [[Չինաստան]]ի հյուսիսից մինչև [[Տիամպա]]յի (ժամանակակից [[Կենտրոնական Վիետնամ]]) արևելքը, օվկիանոսով դեպի հարավ, արևմուտքում ՝ մինչև այն քարի գտնվելու վայրը, որի վրա գրված էր«Կարդամանի և Մանգոյի հողերը»: Մ.թ.ա. 802 թվականին Ջայավարման 2-րդը իրեն հռչակեց «Տիեզերական միապետ» (Չակավարատին) և ձգտում էր ցուցադրել իր նվիրվածությունը Շիվա աստծու պաշտամունքին, «Աստված-թագավոր» (Ջևարջա)։Մինչև Ջայավարման 2-րդի միավորումը, Կամբոջան բաղկացած էր մի քանի քաղաքակնապես անկախ իշխանություններից, որոնք հայտնի են ինչպես [[Բապնոմ]]ը և [[Չելա]]ն:
