«Երջանկություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (- , +,, -, +, , - + ) |
|||
Տող 3.
[[Պատկեր:Smiley.svg|մինի|աջից|[[Սմայլիկ]]ը հայտնի է որպես երջանկության խորհրդանիշ]]
'''Երջանկություն, ''' մտավոր-[[զգացմունք]]ային վիճակ, որը բնորոշվում է դրական կամ հաճելի [[էմոցիա]]ներով, որոնք էլ իրենց հերթին առաջացնում են բավարարվածության ուրախ վիճակ։ Հին հունարենում «երջանկություն» բառը` էվդեմոնիա, բառացիորեն նշանակել է աստվածների հովանու տակ գտնվող մարդու ճակատագիր: Սրա հիման վրա է ձևավորվել էր տեսակետ, որ երջանիկ լինել նշանակում էր արժանանալ աստվածների բարեհաճությանը, լինել հաջողակ: Բայց երջանկության նման ընկալման պարագայում ստացվում է, որ ոչինչ կախված չէ մարդուց: Իհարկե, կյանքում բախտը կարող է ժպտալ մարդուն: Բայց դա դեռևս երջանկություն չէ, քանի որ պատրաստի տրվածը ոչ միշտ է մարդու մեջ առաջ բերում երջանկության զգացում: Մինչդեռ զգացողությունը երջանկության կարևորագույն բաղադրիչն է: Քրիստոնեության մեջ երջանկություն է համարվում Աստծո հետ անմիջական կապը: Հին հույն բարոյագետ Էպիկուրի կարծիքով` երջանկությունը մարդու այն հոգեվիճակն է, երբ նա գտնվում է հանգստության, հոգեկան անդորրի մեջ: Երջանկությունը շատ հաճախ նույնացվում է ուրախության հետ: Բայց դրանք տարբեր են: Հաճախ ասում են, որ մարդն ուրախություն ապրում է առանձին իրադարձությունների պարագայում, իսկ երջանկությունը տևական ուրախությունն է: Բացի այդ, մարդն ուրախությունն արտահայտում է ավելի բուռն, ավելի հուզականորեն, իսկ երջանկությունը` ավելի չափավոր: Կա երկու մոտեցում երջանկության մասին: Առաջին երջանկությունը ճակատագրի նվերն է, հաջողություն, պատահականություն: Մյուսներն այն կարծիքին են, որ երջանկությունն ամբողջությամբ կախված է մարդուց, նրա բնավորությունից, կամքից և ձգտումներից: 18-րդ դարի հայտնի Ժան-Ժակ Ռուսոն ասել է. «Երջանիկ լինելու արվեստն այն բանի գիտակցումն է, որ երջանկությունը քո ձեռքերում է»: Որոշ հասարակագետների կարծիքով` երջանկությունը չպետք է ընկալել որպես կյանիքց բացարձակ բավարարվածության զգացում: Եթե մարդն ունենա բացարձակ բավարարվածության զգացում, ապա այլևս ոչինչ չի անի: Նոր բարձունքների և նվաճումների հավերժ ձգտելու զգացումն է երջանկությունը: Մարդու առանձնահատկությունն այն է, որ նա երբեք չի բավարարվում ձեռք բերածով: Մարդակային երջանկությունը հակասական է: Այն իր մեջ ներառում է ինչպես բավարարվածություն, այնպես էլ անբավարարվածության, նոր նվաճումների ձգտելու զգացումները:Երջանկությունը բավարավածության և անբավարարվածության զգացումների շարունակական հերթափոխում է: Երջանկությունը չպետք է լինի եսասիրական: Հենց այս գործոններն են կարևոր բարոյականության տեսակետից: Բարոյական մարդը չի կարող երջանիկ զգալ, երբ իր շրջապատում շատերը դժբախտ են: Կա նաև տեսակետ, որ մարդն ինչքան քիչ մտածի երջանիկ լինելու մասին, այնքան ավելի երջանիկ կլինի: Եվ հակառակը, որքան մարդն ավելի շատ ձգտի երջանկության, այնքան ավելի դժվար կլինի
[[ՄԱԿ]]-ը [[մարտի 20]]-ը հռչակել է որպես երջանկության օր, իսկ [[2014]] թվականին Ֆարելլ Ուիլյամսի «Happy» երգը դարձավ նրա օրհներգը՝ տարածվելով աշխարհով մեկ։<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=y6Sxv-sUYtM Ֆարելլ Ուիլյամսի Happy երգը]</ref>
Տող 9.
[[Փիլիսոփա]]ներն ու [[հոգևորական]]ները հաճախ են երջանկությունը սահմանել որպես բարեկեցիկ ապրելաձև, և ոչ թե պարզապես զգացումներ։ Երջանկությունը այս առումով կիրառվել է որպես «հունական երջանկություն»։ Երջանկության ընկալումները տարբեր են։ Գիտնականների մի մասը երջանկությունը բաժանում է մի քանի բաղկացուցիչների, ինչպիսիք են բարեկեցությունը, [[կյանք]]ի որակը։ Որոշ մտածողներ երջանկությունը սահմանում են որպես գոհունակություն։ Երջանկության համաշխարհային զեկույցում ասվում է, որ երջանկության ընկալման հիմնական տարբերությունները կախված են մտավոր, [[զգացմունք]]ային և աշխարհիկ տեսակետներից։
Երջանկությունը օգտագործվում է ինչպես ամբողջ կյանքը («Որքան երջանիկ ես դու եղել» )
== Գրքեր երջանկության մասին ==
Տող 27.
*Hills P., Argyle M. ([[2002]]). "The Oxford Happiness Questionnaire: a compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and Individual Differences". Psychological Wellbeing 33։ 1073–1082.
*Robert Holden "Happiness now!", [[1998]]
*Barbara Ann Kipfer, 14, 000 Things to Be Happy About, Workman, [[1990]]/[[2007]], ISBN 978-0-7611-4721-3.
*Neil Kaufman "Happiness is a choice", [[1991]]
*Stefan Klein, The Science of Happiness, Marlowe, [[2006]], ISBN 1-56924-328-X.
| |||