«Լա Սկալա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 3.
| պատկեր = XIX_century_print,_Piazza_della_Scala,_Milano.jpg
| լայնություն = 300px
| նկարագրություն = Լա Սկալան երեկոյան
| ղեկավարի պաշտոն = Տնօրեն
| ղեկավարի անունը = Մարիա Դի Ֆրեդա
Տող 17.
{{խմբագրում եմ|[[Մասնակից:Gay Karapetyan|Gay Karapetyan]] ([[Մասնակցի քննարկում:Gay Karapetyan|քննարկում]])}}
== Պատմություն ==
[[Պատկեր:Milano-scalanotte.jpg|մինի|աջից
Թատրոնի շենքը կառուցվել է ճարտարապետ Ջուզեպպե Պյերմարինիի նախագծով 1776-1778 թվականներին այնտեղ, որտեղ ժամանակին Սանտա-Լուչիա դելլա Սկալա եկեղեցին էր: Այստեղից էլ ծնվեց թատրոնի անվանումը: Եկեղեցին իր անվանումը ստացել է 1831 թվականին ոչ թե «աստիճան» բառից ({{lang-it|skala}}), այլ նրա հովանավորուհու ազգանունից` Բեատրիչե Ռեջինա դելլա Սկալա (Beatrice Regina della Scala), ով Վերոնայի տիրակալների ցեղի ներկայացուցիչ էր: Թատրոնի բացումը մեկնարկել է [[Անտոնիո Սալիերի]]ի [[Հանրաճանաչ Եվրոպա]] օպերայով 1778 թվականի [[օգոստոսի 3]]ին:
Տող 26.
«Լա Սկալա» {{lang-it|Teatro alla Scala կամ La Scala}} օպերային մշակույթի` համաշխարհային կենտրոն: Թատրոնն ունի փայլուն պատմություն: Հատկանշական է, որ շինարարական պեղումների ընթացքում գտնվեց մարմարե մի հսկայական մեծաբեկոր: Այդ բեկորի վրա պատկերված էր Հին Հռոմում ճանաչված միմոս Պիլադը: Շատերը դա ընդունեցին որպես լավ նշան:
Ճարտարապետ Ջուզեպպե Պյերմարինիի կառուցած թատրոնի շենքը աշխարհի ամենագեղեցիկ կառույցներից է: Պահպանված է խիստ նեոդասական ոճը, ունի անթերի լսելիականություն: Նստատեղերի դասավորությունը համապատասխանում է օպտիկայի խիստ կանոններին: Թատրոնի երկարությունը 100 մետր է, իսկ լայնությունը` 38 մետր: Կառույցի ճակատային մասի կենտրոնում վեր է խոյանում կառքերի համար նախատեսված շքամուտք:
Սրահը պայտաձև էր: Այնտեղ կար եռահարկ օթյակ և պատշգամբ: Ընդամենը 194 օթյակ և թագավորական օթյակ: Ամեն օթյակում տեղավորվում էր 8-10 մարդ: Օթյակները միմյանց միանում էին միջանցքով: Հետևում օթյակների երկրորդ շարքն էր, ուր տեղադրված էին սեղաններ խաղաքարտի և խմիչքի սիրահարների համար: Բեմը այդքան էլ մեծ չէր: Սկզբնական շրջանում պարտերում աթոռ չկար: Դրա փոխարեն ծալվող և տեղաշարժվող աթոռներ էին:
Լուսավորությունը թույլ էր: Օթյակներում մոմեր թին վառում, այդ պատճառով պարտերում նստածները հալչող մոմի կաթոցից խուսափելու համար գլխարկները չէին հանում: Ջեռուցում ևս չկար: Սրահը հրաշալի էր՝ սպիտակ արծաթագույն և ոսկեգույն երանգներով: Այստեղ տեղի թր ունենում տարբեր արարողություններ՝ պարահանդեսներ, մոլեխաղեր: Շենքի կառուցման համար այն ժամանակ ծախսվել է 1 միլիոն լիրա: Ծախսերն իրենց վրա էին վերցրել քաղաքի 90 մեծահարուստ: Էատրոնի շենքը մի քանի անգամ վերակառուցվել է: Երկրորդ համաշխարհայինի ժամանակ այն ավերվել է և վերականգնվել է ճարտարապետ Լ. Սեկկիի նախնական տեսքով: Թատրոնը վերաբացվեց 1946 թվականին:
== Աղբյուրներ ==
| |||