[[19-րդ դար]]ի 2-րդ կեսից մինչև [[առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ը ([[1914]]-[[1918]]) ընկած ժամանակաշրջանում [[Արևմտյան Հայաստան]]ում օսմանյան կառավարության վարած քաղականությաննքաղաքականությանն է նվիրել մի շարք աշխատություններ [[Երվանդ Սարգսյան]]ը՝ «Օսմանյան կառավարության ագրարային քաղաքականությունը Արևմտյան Հայաստանում 19-րդ դարի երկրորդ կեսին» ([[1957]]), «Օսմանյան կայսրության էքսպանսիոնիստական քաղաքականությունը Անդրկովկասում առաջին համաշխարհային պատերազմի նախօրյակին և պատերազմի տարիներին» ([[1962]]), «Օսմանյան կայսրության քաղաքականությունը Արևմտյան Հայաստանում և տերությունները 19-րդ դարի վերջին քառորդում և 20-րդ դարի սկզբին» ([[1973]]) ուսումնասիրություններում Սարգսյանը բացահայտել է [[պանթյուրքիզմ]]ի և [[պանիսլամիզմ]]ի հետադիմական էությունը, որոնց վրա է հիմնվել երիտթուրքերի արտաքին քաղաքական ուսմունքը, նշել, որ երիտթուրքերի իրագործած հայերի ցեղասպանությունը եղել է [[Թուրքիա]]ն կառավարողների նվաճողական ծրագրերի բաղկացուցիչ մասը։
