«Դիակիզում»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Դիակիզում''', կրեմացիա ({{lang-la|}}crematio - այրում), դիակի այրումը հատուկ վառարաններում՝ դիակիզարաններում։ Այրման համար օգտագործում են գերշիկացած [[օդ]] (մինչև 1000 °C, կիզման տևողությունը՝ 1-1,5 ժամ)։ Դիակից մնում է 2-2,5 [[կգ]] մոխիր, որը տեղավորում են պատիճի կամ աճյունասափորի մեջ։ Մյուս միջոցների համեմատ դիակիզումը առավել հիգիենիկ Է։ Դիակիզումից առաջ դիակը պետք է ենթարկվի դատա-բժշկական և ախտաբանաանատոմիական բազմակողմանի ուսումնասիրման։ Դիակիզումը հնուց կիրառվում է այն երկրներում, ուր տարածված են [[բուդդայականություն]]ը և [[հինդուիզմ]]ը ([[Ճապոնիա]], [[Հնդկաստան]] և Հարավ Արևելյան Ասիայի երկրներ), իսկ [[20-րդ դար]]ի [[1920]]-[[1930]]-ական թվականներին՝ նաև այլ երկրներում։ Առաջին դիակիզարանը կառուցվել է [[Միլան]]ում՝ [[1876 թվական]]ին։ [[ԽՍՀՄ]]-ում դիակիզում թույլատրվել է ՌՍՖՍՏ ժողկոմսովետի [[1918 թվական]]ի [[դեկտեմբերի 7]]-ի դեկրետի համաձայն։