«Արկադի Գայդար»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Տեղեկաքարտ Գրող}}

 

== Կենսագրություն ==

Անչափահաս, իր տարիքի համեմատ բարձրահասակ պատանին, թաքցնելով իսկական տարիքը, կամավոր զինվորագրվեց կարմիր բանակին, կռվեց քաղաքացիական շատ ռազմաճակատներում և տասնվեց տարեկանում դարձավ գնդի հրամանատար։ Նա ծանր վիրավորվելուց հետո հարկադրվեց հեռանալ մարտի դաշտից։ Պանծալի հեղափոխական զորավար [[Միխայիլ Ֆրունզե|Միխայիլ Վասիլևիչ Ֆրունզեն]] Գայդարից հուսահատական մի նամակ ստացավ՝ իրեն կարմիր բանակում թողնելու խնդրանքով։ Ընկեր Ֆրունզեի խորհրդով Արկադի Պետրովիչը ձեռնամուխ եղավ գրական աշխատանքի։ Շուտով նա սկսեց հանդես գալ «Գայդար» ստորագրությամբ։ Գայդարը դարձավ սովետական այն գրողների մեծ ջոկատի առաջամարտիկը, որոնք գրքեր էին գրում երեխաների համար։ Գայդարը իր սքանչելի գրքերով օգնում էր, որ աճեր մեր ժողովրդի երիտասարդ որդիների ու դուստրերի աշխատասեր գվարդիան։ Երեխաները շատ սիրեցին «Դպրոցը», «Հեռավոր երկըրներ», «Ռազմական գաղտնիք», «Թմկահարի ճակատագիրը», «Չուկը և Գեկը» գրքերը։ Բայց բորոր աղջիկների և տղաների առանձնահատուկ սերը նվաճեցին Գայդարի «Թիմուրը և իր ջոկատը» վիպակը և նրա գլխավոր հերոս Թիմուրը։

Գայդարը անվեհեր ու բարի, ազնիվ ու անշահախնդիր մարդ էր։ Հայրենական մեծ պատերազմի առաջին իսկ օրերից նա մեկնեց ռազմաճակատ իբրև «[[Կոմսոմոլսկայա պրավդա]]» թերթի հատուկ թղթակից։ [[1941]] թվականի աշնանը նա կամավոր մնաց թշնամու թիկունքում և դարձավ պարտիզանական ջոկատի գնդացրորդ։ Հոկտեմբերի 26-ին Գայդարը որպես պարեկ գնում էր պարտիզանական մի փոքրիկ խմբի արջևից։ Նրանց ճանապարհին ֆաշիստները դարան էին սարքել։ Գայդարն առաջինը նկատեց դա և հասցրեց նախազգուշացնել իր մարտական ընկերներին։ Սակայն ինքը զոհվեց գնդակների տարափի տակ։

 

 

{{Արտաքին հղումներ}}