«Հայագիտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 32.
Հին ակդադեմիական ընդհանրության նաև ՀՀ ԳԱ գլխավոր թեզիսներն են «հայկական ինքնությունը ձևավորվում է ՈՒրարտական,մասնավորապես միջին ուրարտական ժամանակաշրջանում։ Ուրարտուն հայկական պետականություն չէ։Հայկական գիր և գրականությունը սկսվում է հայոց գրերի ստեղծմամաբ։ Մ․ Մաշոցից առաջ չի հեղել հայոց գիր և գրականություն և այլն։ Հայագիտության նորագույն շրջանը հիրավի սկսվում է [[Ռաֆայել Իշխանյան|Ռ․Իշխանյանի]] «Պատկերազարդ պատմություն հայոց»ուսումնասիրությամբ։ Ակադեմիական հայագիտության հին օրակարգը դեռևս մնում է չհերքված և չմերժված։ Սակայն հայագիտության նորագույն շրջանը անկախության վերականգնումից հետո ակադեմիական մտքի լավագույն կրողների կողմից կատարել է լրջագույն հարցադրումներ և առաջադրում է ձևավորել է նոր ակադեմիական օրակարգ։Որը հստակ կարելի էն ներկայանցել որպես Համադրումային Օրակարգ։
Պատմագիտության մեջ [[Արտակ Մովսիսյան|<u>Ա․Մովսեսյանը</u>]](Հայաստան),առաջադրում է նոր օրակարգ « հայոց պատմությունը պատմագիտական տվյալններով սկսվում է 3000 մ․թ․ա․», հայագիական իմաստաբանության մեջ Ա․Վարպետյանը(Ֆրանսրա) առաջադրում է «հայոց ծագումնաբանությունը ունի մոտ 10 000 տարա պատմություն» , բնագիտական գիտությունների մեջ Վ․Վահրադյանը (Հայաստան) խնդիրը դիտարկում է աստղաբանության օրինաչափությունների մեջ և կարծում է ,որ Հայկական Լեռնաշխարհում գիտական միտքը նույնիսկ այսօրվա ընկալումներով եղել է զարգացած և այդ մտքի կրողները Հայոց Աշխարում ունեն 10-14000 տարվա պատմություն։ Քաղաքակրթական դավանաբանության և մասնավորապես հայոց դավանաբանության մեջ բացառապես նոր օրակարգ է առաջադրում Ա․Մկրտչյանը(Գերմանիա),նրա թեզիսն է՝ ․«Արևապաշտությունը՝HELIOARIS այս քաղաքակրթության գլխավոր բնապաշտական դրույթն է իսկ դրույթի գերագույն առարկան Արևն է ։ Արևի պաշտամունքը ձևավորվել է Հայոց Աշխարհում ապա տարածվել է որպես կենսափիլիսոփայություն աշխարհի չորս կողմերը վեջին 10-12000 տարիների ընթացքում։
== Արտաքին հղումներ ==
| |||