Սա [[Ասիա]]յի ամենադինամիկ զարգացող քաղաքներից մեկն է և [[Հնդկաստան]]ի խոշորագույն գիտական և արդյունաբերակն կենտրոնը,որը արտադրում է մեքենաշինության և էլեկտրոնիկայի ոլորտի սարքավորումներ: Բացի այդ Բանդալորը անվանում են «հնդկական սիլիկոնային հովիտ»,ինֆորմացիոն ցանցով իրար հետ կապված ընկերությունների քանակի մեծության պատճառով: Այստեղ է գտնվում նաև [[Հնդկաստանի գիտության ինստիտուտ]]ը,համալսարանը և [[Օդագնացության ազգային թանգարան]]ը: Հաշվի առնելով աշխարհում Բանդալորի տնտեսական աճող դերը [[CNN]]-ն [[2007]] թվականին այն հայտարարել է «Բիզնեսի վարման համար ամենահարմար վայրերից մեկը»:
Քաղաքի հմնադիրըհիմնադիրը համարվում է տեղի [[վասալ]]ը և [[Ելահանկա]] շրջանի (այսօր Բանդալորի արվարձան) ղեկավարը՝Կեմպե Գոուդա I-ը: Նրանք, 1537 թվականին այս վայրում կառուցելով կավե ամրոց, այն հայտարարեցին Վիջայնագար կայսրության շրջան: Նրա ժառանգորդը՝Կեմպե Գոուդա II-ը,շրջանի սահմանները նշելով,հարևան գյուղերի կողքով անց կացնելով 4 պաշտպանական ամրոցներ, նշել է իր տարածքը: Մեծանալով բրիտանական իշխանության ժամանակ՝քաղաքը հայտնի է դարձել աշխարհին՝լինելով [[Հնդկաստան]]ի գաղութային վարչության կենտրոն: Քաղաքի զարգացմանը նպաստել է 1806 թվականի բրիտանական շինանարարությունը,ովքեր փորձելով այստեղ կառուցել ռազմական քաղաք,դեպի քաղաք գրավեցին շատ էմիգրանտների ուշադրությունը: 1947 թվականին Հնդկաստանի անկախության վերականգնումից հետո պետության մեջ ձևվավորվեց մի նահան Մայրուս անունով,իսկ Բանգալորը հռչակվեց նրա մայրաքաղաքը: 1973 թվականին Մայրուսը վերանվանվեց Կարնատակի: Այսօր այն արագ աճող քաղաք է բարձրագույն ուսումնական հաստատություններով և գիտահետազոտական ինստիտուտներով: Բանդալորը գրագիտության մակարդակով Հնդկաստանում զբաղեցնում է երկրորդ տեղը:
== Ստուգաբանություն ==
Տեղի բնակիչները՝ ովքեր խոսում են կաննարա լեզվով քաղաքը անվանում են Բենգալուրու (Bengalūru) իսկ Բանդալոր անվանումը քաղաքը ստացել է բրիտանական իշխանության ժամանակ,այդ կերպ բրիտանացիները ցանկանում էին քաղաքը տանել բրիտանական ուղով:
