«Հովսեփ Կիրակոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 35.
=== Քառօրյա պատերազմ ===
 
2016 թվականի ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը Արցախա-Ադրբեջանական շփման գծի ողջ երկայնքով հակառակորդի զինված ուժերի ստորաբաժանումները լայնամասշտաբ հարձակումներ են կատարում։ Կապիտան Կիրակոսյանն այդ ժամանակ բնակվում էր ԼՂՀ Մարտակերտի շրջանի Մատաղիս գյուղում իր կնոջ և զավակների հետ: Հովսեփի կինը` Մարիամը, պատմել է, որ գիշերվա ժամը 3-ին արթնացել էր պատուհանի թակոցից: Հովսեփին արթնացրել է, ու պարզվեց` պիտի արագ գյուղից երեխեքին դուրս բերեին: «Ասացի՝ «Հովսե՛փ, օգնի, չեմ կարողանում կողմնորոշվել, չգիտեմ՝ էս անորոշության մեջից ո՞նց դուրս գամ», ասեց՝ «Չէ, Մա՛ր, կներես. չեմ կարող: 25 զինվոր ունեմ, պիտի նրանց կողքին լինեմ: Որ նրանց մի բան պատահի, ծնողների աչքերին ո՞նց նայեմ»: Ես լաց էի լինում, չգիտեի՝ ի՞նչ ու ո՞նց անել, ո՞ւր փախչել: Ասեց՝ «Մարիա'մՄարիա՛մ, դու ուժեղ ես, մի բան կանես. դու կարող ես» ու գնաց...»<ref>http://www.mediamax.am/am/news/special-report/17890/</ref>
 
Մարիամը, իրենց երկու տղաների հետ միասին, Մատաղիսի տանից հաջողվեց փախչել:
Տող 43.
Կապիտան Հովսեփ Կիրակոսյանն առաջին զոհերից էր: Գնդակների տարափին իր զինվորներին նա թողել է խրամատներում և անձամբ նետվել մարտի դաշտ: Ծանր վիրավորված կապիտանը 30 մետր վազելով առաջ է գնացել եւ նռնակով պայթեցրել թշնամու զինվորներին։ Նրա ծառայակիցներից մեկը տեսել է, թե ինչպես է աչքերն ու ականջները արյան մեջ կորած կապիտանն առաջ ընթանում, որ եւ հակառակորդին մոտ չթողնի, եւ ինքը գերի չընկնի։<ref>http://newspress.am/archives/28277</ref> Զինվորները նրան խրամատ են տարել, բայց, ինտենսիվ կրակոցների պատճառով, չեն կարողացել դուրս բերել տարածքից, իսկ Կիրակոսյանը հրամայել է՝ «Տղե՛րք, ես լավ եմ: Դուք կռվե՛ք»: 
 
Հովսեփ Կիրակոսյանի հոգեհանգիստը տեղի ունեցավ 2016 թվականի ապրիլի 4,-ին 2016 թ.  Ապագա գյուղի մշակույթի տանը և հուղարկավորությունը՝ ապրիլի 5-ին:<ref>http://www.a1plus.am/1445487.html</ref>
 
== Պարգևներ ==