«Պարսկաստան (կտավ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
#100wikidays (6) #GLAM 66
 
No edit summary
Տող 5.
1913 թվականին [[Պարսկաստան]]ի կատարած այցից հետո Սարյանը գրել է.
 
{{քաղվածք|[[Թեհրան]]ում ես չտեսա այն բազմազան ամբոխը, ինչը կար [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսում]] և [[Կահիրե]]ում: Թե՛ կանայք, թե՛ տղամարդիկ սև հագուստներ էին կրում: Կարծես ողջ քաղաքը սգի մեջ լիներ: Չէի կարողանում բացատրել պարսիկների այդ սերը սև գույնի նկատմամբ: Գույներեն ասես դիտմամբ վռնդված էին փողոցներից: Զարմանալի և անհավատալի էր: Իսկ նրանց մանրանկարներն այնքան գունագեղ էին…<ref>«Գրառումներ իմ կյանքից», 1985)</ref>:|}}
 
Ի տարբերություն կոստանդնուպոլսյան և եգիտական շրջանի ստեղծագործությունների՝ Սարյանի պարսկական շրջանի գործերն աչքի չեն ընկնում վառ գույներով: Սարանը նկատում է, որ Պարսկաստանի քաղաքաների ամենահետաքրքիր վայրը խայտաբղետ և մարդաշատ շուկան է, որտեղ կարելի էր տեսնել ծալապատիկ նստած նարգիլե ծխող և նարդի խաղացող պարսիկ վաճառականների: Նկարիչը զարմանում էր նրանց դեմքերի անտարբերությունից: Տղամարդկանց կողքին նստած կանանց դեմքերը սառած դիմակներին էին նման: Այս ամենը Սարյանը պատկերել է «Պարսկաստան» կտավում: Հիմնվելով պարսկական մանրանկարչության ավանդույթների վրա՝ Սարյանը կտավը ստեղծել է ազատ գեղանկարչական մեկնաբանությամբ: