«Ալբանական Գողգոթա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 8.
[[1914]] թվականին սերբական բանակի՝ [[Կոլուբարայի ճակատամարտ|Կոլուբարայի ճակատամարտում]] տարած հաղթանակից մինչև 1915 թվականի աշունը սերբական սահմանում խաղաղություն էր: Սակայն [[1915]] թվականի հոկտեմբերի 6-ին գերմանական բանակի 11-րդ կորպուսը՝ զորահրամանատար [[Ավգուստ ֆոն Մակենզեն]]ի գլխավորությամբ անցավ Սերբիայի դեմ լայնածավալ հարձակման: Արդեն [[1915]] թվականի հոկտեմբերի 15-ին ավստրո-հունգարական զորքը անցավ [[Սավա]]ն և [[Դրինա]]ն, իսկ գերմանական զորքն արդեն անցել էր [[Դանուբ]]ը և գրավել [[Բելգրադ]]ն ու Սմեդերովոն, և սերբական զորքին ստիպեց սկսել մեծամաշտաբ նահանջ:
Նույն օրը՝ 1915 թվականի հոկտեմբերի 15-ին բուլղարական բանակը, ճնշելով սերբական թույլ դիմադրությունը՝ հեշտությամբ արդեն 1915 թվականի հոկտեմբերի 22-ին գրավել էր [[Սկոպիե]]ն,[[Շտիպ]]ն ու [[Կումանովո]]ն, ինչը սերբերի հետագա նահանջման համար դարձավ մեծ խնդիր: Կոսովոյում սերբական բանակն ընկել էր անելանելի դրության մեջ, իսկ դեպի [[Սալոնիկ]] ճանապարհը փակ էր: Ավստրո-հունգարական բանակը հյուսիս-արևմուտքից, գերմանական բանակը արևմուտքից, իսկ բուլղարական բանակը հարավից մեծ արագությամբ շարժվում էին՝ ոչնչացնելու ջախջախված սերբական բանակի մնացած մասը: Եռյակ դաշինքի ճնշման տակ սերբական բանակի գլխավոր հրամանատրի կողմից որոշում ընդունվեց դադարեցնել Սերբիայի հարավային սահմանով դեպի Սալոնիկ նահանջը: Այդ որոշումը ընդունվել էր [[Վարդար]] գետով անցնելու անհաջող փորձի պատճառով, քանի որ գետափնյա տարածքներն արդեն գրավված էին բուլղարական բանակի կողմից: Սերբական բանակի գլխավոր հրամանատարությունը սկսեց պլան մշակել բանակի հետագա գործողությունների և սպասվող վտանգների վերաբերյալ: Կապիտուլիացիան (գլխովին հանձնումը՝ անձնատրությունը) բացառվում էր, քանզի դա կնշանակեր պետության կործանում:
''«Սերբիան հայտնվել է ծանր իրավիճակում, և գործը կարող է ունենալ
Դրանից հետո Սերբիայի արքա [[Պետրոս 1]]-ն ու վարչապետ [[Նիկոլա Պաշիչ]]ը,
'''«Մի վախեցեք, դուք Հռոմ չեք գնա:»'''
| |||