→Սյուժե
(→Սյուժե) |
|||
|
Էլիանորը հետևում է նրա ամեն մի քայլին և հազվադեպ է պատահում, երբ նա (Մերդան) բարձրանում էր բարձր բլուրներ, կրակում էր [[նետ ու աղեղ]]ով։ Մերիդայի հայրը քաջ թագավոր էր, որը մի անգամ կռվի էր բռնվել Մորդու անունով արջի հետ և կորցրել ոտքը։ Չնայած Ֆերգուսը ոչ մի վատ բան չէր տեսնում աղջկա հետաքրքրությունների մեջ, այնուամենայնիվ նա չէր հակասում կնոջը։
Ավանդույթի համաձայն՝ արքայադստեր չափահաս դառնալու օրը 3 հիմնական տոհմերի ներկայացուցիչները պետք է մրցեին արքայադստեր ձեռքը ստանալու համար։ Նրանից ոչ-ոք դուր չի գալիսարքայադստերը, միևնույն ժամանակ նա դեռ չի ցանկանում ամուսնանալ։ Բայց Էլիանորը չի ցանկանում լսել աղջկան, այլ վախենում, որ եթե աղջիկը կնության գնա, կարող է սկսվել [[պատերազմ]]։ Կռվելով մոր հետ Մերդան փախնում է անտառ, որտեղ գտավ կախարդի բնակավայր։ Փոխանակելով իր մեդալիոնը կախարդի հետ, նա ցանկացավ ինչ որ ձև կախարդել Էլիաորին, որպեսզի փոխի իր ճակատագիրը։ Կախարդը համաձայնեց միայն այն ժամանակ, երբ Մերինդան համաձայնեց գնել տնակի բոլոր փայտե օրինակները։
Ցանկանալով հանել կախարդանքը Մերիդն մոտ [[անտառ]] է գնում՝ վհուկի տուն, և իմացավ, որ կխարդանքը կարող է հանել միայն այն դեպքում եթե զսպի իր հպատությունը և վերականգնի գոբելենը, որը վնասել մոր հետ կռվի ժամանակ։ Մերինդան և Էլիանորը իմացան իմացան մի արքայզնի մասին, որը իր հպարտության պատճառով պատճառով վերածվել էր Մորդու արջին (այն նույն արջը, որի պատճառով Ֆերդուսը զրկվել էր ոտքից), իսկ թագավորությունը փլվել էր բռնկված պատերազմի հետևանքով։
| |||