«Հարություն (վեպ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 23.
'''Կատյուշա Մասլովա'''
 
Եկատերինա Միխայլովնա Մասլովան չամուսնացած կնոջ դուստր է, որի հայրը մի ճամփորդ գնչու է: Մոր մահից հետո, երբ նա 3 տարեկան էր, Կատուշային վերցնում են երկու տարեց կալվածատիրուհիներ և մեծացնում նրան: Երբ Կատյուշան 16 տարեկան էր, սիրահարվում է մի երիտասարդ ուսանողի՝ Դմիտրի Նեխլյուդովի վրա, որը կալվածատիրուհիների զարմիկն էր և եկել էր նրանց հյուր: Երկու տարի անց, պատերազմ գնալուց առաջ, Նեխլյուդովը կրկին գնում է մորաքույրներին տեսակցության և մնալով այնտեղ 4 օր, իր մեկնելու նախօրեյին գայթակղում է Կատյուշային՝ տալով նրան հարյուր ռուբլի: Կատյուշան իմանալով իր հղիության մասին և կորցնելով իր հույսը, որ Նեխլյուդովը կվերադառնա, նա կալվածատիրուհիներին կոպտում է և խնդրում է վերջնահաշիվը: Գյուղի մանկաբարձ այրու տանը նա ունենում է երեխային: Երեխային տանում են մանկատուն, որտեղ, ինչպես տեղեկացրել էրինէին Մասլովային, նաերեխան այդ նույն օրը մահացել է: Ծննդաբերությունից հետո Մասլովան տեղ է գտնում անտառապահի տանը, ով սպասում է հարմար պահի նրան իրենով անելու համար: Անտառապահի կինը, բռնելով նրանց միասին, հարձակվում է նրա վրա: Մասլովան չի դիմադրում, որի արդյունքում նրան դուրս են հանում:
ԱյնուհետեւԱյնուհետև Կատյուշան տեղափոխվել է քաղաք, որտեղ մի քանի անհաջող փորձերից հետո գտնում է մի հարմար տեղ և հայտնվում է հասարակաց տանը: Հանգստացում իր խիղճը: Այդ 7 տարվա ընթացքում Մասլովան փոխել է 2 հասարակաց տուն և մեկ անգամ հայտնվել հիվանդանոցում: Այդ ամենից հետո նա հայտնվում է բանտում, իր հաճախորդից գումար գողանալու մեղադրանքով և մինչ դատը բանտում անցկացնում է 6 ամիս:
Համեմեատելով Ռոզալի Օնիյի ճակատագրի հետ, Տոլստոյի վեպում իրական պատմությունըպատմությունն ամբողջությամբ վերաիմաստավորված է: Վեպի ստեղծման հենց սկզբից նա թեման դարձնում է ավելի անձնական, իսկ հերոսներին իր համար ավելի իմաստալից: Այսպիսով Կատյուշային գայթակղելու տեսարանը Տոլստոյը ստեղծում է իր անձնական հիշողությունների հիման վրա (պատանի տարիներին նա կապի մեջ է եղել Գաշա անունով մի աղախնի հետ, որը աշխատում էր իր մորաքրոջ տանը):
Մահից առաջ Տոլստոյը իր կենսագրին՝ [[Պավել Բիրյուկով|Պավել Բիրյուկովին]] պատմում է երիտասարդ տարիներին կատարած իր հանցագործության մասին, «նա անմեղ էր, ես նրան գայթակղեցի, նրան վտարեցին և նա մահացավ»<ref>{{книга
|автор = П. И. Бирюков.
Տող 47.
'''Դմիտրի Իվանովիչ Նեխլյուդով'''
 
Դմիտրի Իվանովիչ Նեխլյուդովը բարձր հասարակության իշխան է: Երիտասարդ Նեխլյուդովին Տոլստոյը բնութագրում է որպես ազնիվ, անշահախնդիր երիտասարդ, ով պատրաստ է իրեն նվիրաբերել ցանկացած բարի գործի համար և իր «սեփական ես» համարում է իր հոգևոր անձը: Պատանի տարիներին Նեխլյուդովը երազում էր բոլորին երջանկացնել, մտածում էր, կարդում, խոսում էր Աստծու, ճշմարտության, հարստության, աղքատության մասին: Նա գտնում էր, որ անհրաժեշտ է չափավորել սեփական պահանջները, երազում է կնոջ մասին միայն որպես կին և տեսնում է զոհի հոգևոր հաճույքները հանուն բարոյական պահանջների: Նեխլյուդովի այդպիսի աշխարհայացքը և արարքները ընդունվում էին նրաննրա շրջապատի մարդկանց մոտ տարօրինակություններով ու սնապարծ հարազատությամբ: Նա, չափահաս դառնալով, որպես [[Հերբերտ Սփենսեր|Հերբերտ Սփենսերի]] և [[Հենրի Ջորջի|Հենրի Ջորջիի]] հետևորդ, գյուղացիներին է տալիս հորից ստացած կալվածքը, քանի որ անարդարություն է համարում հողի սեփականատեր լինելը, այդ արարքը նրա մորը և քրոջը սարսափեցնում է և նախատինքի ու ծաղրի առարկա է դառնում բոլոր հարազատների համար: Սկզբում Նեխլյուդովը փորձում է պայքարել, սակայն պայքարը չափազանց դժվար էր, և նա հանձնվում է, դառնալով այնպիսին, ինչպիսին նրան ուզում են տեսնել շրջապատում:
 
== Վեպի օպերային և թատերական կինեմատոգրաֆիկ ներկայացումներ ==