«Սյունյաց մետրոպոլիտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սյունյաց մետրոպոլիտությունը կրկին վերականգնվել է 12-րդ դարում, երբ Գրիգոր Մեղրեցին մեկնել է [[Կիլիկյան Հայաստան]], Հայոց կաթողիկոս [[Գրիգոր Գ Պահլավունի|Գրիգոր Գ Պահլավունուց]] ձեռնադրվել եպիսկոպոս և նշանակվել Սյունյաց մետրոպոլիտ։ Նրան հաջորդել է որդին՝ Ստեփանոս Գ (Ստեփանոս Ֆախր էլ Մսեհ), որը մետրոպոլիտ նշանակվելու համար մեկնել է Կիլիկյան Հայաստան և [[Ներսես Շնորհալի|Ներսես Շնորհալուց]] ձեռնադրվել եպիսկոպոս։ Նրա առաջնորդության օրոք (1170-1216) Սյունյաց մետրոպոլիտության աթոռանիստն է դարձել [[Ամաղու Նորավանք]]ը։ Դա պայմանավորված էր [[Սյունյաց թագավորություն|Սյունյաց թագավորության]] վերացմամբ (1170), [[Տաթևի վանք]]ի ավեր վիճակով և [[Վայոց ձոր (գավառ)|Վայոց ձորձորում]]ում (որտեղ գտնվում էր [[Նորավանք]]ը) Կապանի իշխանական տոհմերի ժառանգների հաստատմամբ։ Դրանից բացի Վայոց ձորը դեռ [[Գագիկ Ա Բագրատունի|Գագիկ Ա Բագրատունու]] ժամանակ (990-1020) անջատվել էր Սյունյաց թագավորությունից և միացվել [[Բագրատունյաց թագավորություն|Բագրատունյաց թագավորությանը]], ինչի շնորհիվ չէր տուժել սելջուկյան ավերածություններից։