«Ահմադ Շահ Մասուդ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ծնվել է [[Քաբուլ]]ից հյուսիս՝ Փանջշերյան կիրճի Ջանգալակ գյուղում, թագավորական ոստիկանության գնդապետ Դոստա Մուհամեդ Խանի ընտանիքում<ref>[http://www.massoudhero.com/English/biography.html * * * Biography * * *Lion of Panjshir Ahmad Shah Massoud]</ref>, ով ազգությամբ տաջիկ էր: Սովորել է [[Քաբուլ]]ի Էստեգլյալ (նշանակում է անկախություն) վարժարանում: 1973 թվականին ընդունվել է Քաբուլի պոլիտեխնիկ ինստիտուտի շինարարության և ճարտարապետության ֆակուլտետը, սակայն արքայազն Դաուդայի դեմ հեղաշրջումից հետո 1973 թվականին գաղթել է [[Պակիստան]]՝ [[Փեշավար]], որտեղ էլ միացել է իսլամական ընդդիմությանը, որը ղեկավարում էր Բուրխանուդդին Ռաբանին։1975Ռաբանին։ 1975 թվականին մասնակցել է Փանջշերյան ապստամբությանը, որը դեմ էր Դաուդայի դիկտատուրային<ref>[http://www.avu.univ.kiev.ua/content/view/361 Ввод войск в Афганистан можно считать ошибкой, но он был неизбежен :: Спілка ветеранів Афганістану (воїнів-інтернаціоналістів) Голосіївського р-ну м. Києва<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>. հակամարտության ժամանակ վիրավորվում է ոտքից՝ թաքնվելով եգիպտացորենի դաշտերում և երջանիկ պատահականությամբ փրկվում կալանքից: 1979-89 թվականների Աֆղանական պատերազմի վետերան է. ընդդեմ նրան՝ խորհրդային բանակը 9 զինվորական օպերացիա է իրականացրել: Հայտնի է նաև, որ նա մոջախեդների միակ հրամանատարն էր, ով 1982 թվականին խորհրդային բանակի հետ հաշտեցման է գնացել, երբ ԽՍՀՄ-ում դեռ նոր էր նախագահության անցել Անդրոպովը: «Եթե ինձ հնարավորություն ընձեռվի, Աֆղանստանին խաղաղություն կբերեմ»,- ասել է նա:

1988 թվականին Ահմադն ամուսնացել է իր մտերիմ օգնականի դստեր հետ, և ծնվելունեցել են 6 երեխաներ։ Բուրխանուդդին Ռաբանիի հետ միասին գլխավորել է Աֆղանստանի իսլամական համայնքը՝ 90-ականների սկզբներին ցանկանալով հիմնել ոչ փուշտունյան առանձին պետություն Հյուսիսային Աֆղանստանում: [[1989]] թվականին, երբ խորհրդային զորքերը դուրս հանվեցին Աֆղանստանից, նա ղեկավարում էր Աֆղանստանի հյուսիս արևելյան մասը, որտեղ գրեթե 2,5 միլիոն տաջիկ էր բնակեցված՝ Փարվան, Թախար,Բագլան, Բադաշխան նահանգներում, իսկ մայրաքաղաքը Թալուքան էր, որն անվանեցին Մասուդստան։ Այն ուներ սեփական կառավարություն, դրամ և 60000-անոց զորք: 1992 թվականին Մասուդի և Դուստումի բանակը մտավ [[Քաբուլ]] և Նաջիբուլայի կառավարությունը ցրեց, Մասուդը դարձավ Պաշտպանության նախարար: Սկսվեց հակառակությունը Գուլբեդին Հեկմատյարի հետ, ով գտնվում էր մայրաքաղաքի արվարձաններում: 1994 թվականի հունվարին Գուլբեդինը արդեն Դուստումի հետ դաշինքի մեջ սկսեց հակամարտությունը Մասուդի հետ [[Քաբուլ]]ը վերցնելու համար: Հրետանային ռնբակոծություններից զոհվեցին մոտ 4000 խաղաղ բնակիչ<ref>[http://www.counterpunch.org/leupp02142003.html Gary Leupp: Meet Mr. Blowback, Gulbuddin Hekmatyar] // counterpunch.org</ref>: Թալիբների կողմից գրավվելուց հետո Մասուդիստանը 1996 թվականին մտավ Հյուսիսային դաշինքի մեջ,որը ղեկավարում էր Ահմադ Մասուդը: [[1999]] թվականից գաղտնի համագործակցում էր [[Կենտրոնական հետախուզական վարչություն|Կենտրոնական հետախուզական վարչության]] հետ<ref>''[[Джордж Теннет]].'' «В центре шторма»</ref>: