«Վալենտականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

Այս սահմանումը սկսել է օգատործվել 1884 թվականից ({{lang-de|Valenz}})։<ref>[http://www.etymonline.com/index.php?search=valence&searchmode=none Valence] — Online Etymology Dictionary.</ref> 1884 թվականին Վիլյամ Հինգսը հրապարակել է աշխատանք, որում ասվում էր հավանական կապի գոյության մասին ամենափոքր մասնիկների միջև։<ref name="Partington" >{{Cite book | last = Partington | first = J.R. | title = A Short History of Chemistry | publisher = Dover Publications, Inc | year = 1989 | isbn = 0-486-65977-1}}</ref> Սահմանումից կարելի է հետևություն անել. մի բան է որոշակի թվով վալենտային էլեկտրոններ ունենանլը, մի այլ բան՝ թե դրանցից որքանը կարող են առաջացնել ընդհանրացված էլեկտրոնային զույգեր։

[[Պատկեր:Nitric acid resonance median.svg|250px|մինի|Կովաենային կապերը ազոտական թթվի մոլեկուլում]]

Ուրեմն ի՞նչ պայմաններ են անհրաժեշտ, որ տվյալ տարրը ցուցաբերի այս կամ այն վալենտականությունը։ Իհարկե, առաջին հերթին՝ չզույգված էլեկտրոնների առկայությունը, դոնորակցեպտորային եղանակով կովալենտային կապ առաջանում է այն ժամանակ, երբ մի տարրը կարող է տրամադրել 1 զույգ էլեկտրոն, իսկ մյուսը՝ իր ազատ օրբիտալը։ <br />

===== Երկաթ =====

Երկաթ (Fe) d տարրի էլեկտրոնաբջջային սխեմաից հետևում է, որ երկաթի շնորհիվ 4s→4p անցման, արտաքին թաղանթում կարող է ունենալ երկու չզույգված էլեկտրոն, հետևաբար՝ Վ=2, օքսիդացման աստիճանը հավասար է +2։ Երկաթը 3d ենթամակարդակից հեշտությամբ տրամադրում է 1 էլեկտրոն և հանդես բերում՝ Վ=3, օքսիդացման աստիճանը հավասար է +3։

== Վալենտականության էությունը ==

Վալենտականության էությունը տարրերում արտահայտվում է հետևյալ բանաձևով.