«Հայկական պետականությունների ղեկավարների ցանկ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 534.
! Անուն !!Կառավարման ժամանակաշրջան !! Ծանոթագրություններ !!Դինաստիա!!Պատկեր
|-
| [[Զաքարե Բ|Զաքարե Բ Զաքարյան]] || 1191 - 1212 ||Սարգիս Զաքարյան Երկայնաբազուկի և Սահակադուխտ Արծրունու ավագ որդին, Հայ-վրացական զորքերի գերագույն հրամանատար՝ ամիրսպասալար, Հայոց իշխանապետ || [[Զաքարյաններ|Զաքարյան]] || [[Պատկեր:Zaqare-B.jpg|100 px]]
|-
| [[Իվանե Ա|Իվանե Ա Զաքարյան]] || 1212 - 1227<ref>[http://encyclopedia.am/pages.php?bId=1&hId=1156 Զաքարյանների իշխանապետություն]</ref> ||Զաքարե Բ-ի կրտսեր եղբայրը, Զաքարե Բ-ի մահից հետո Հայոց իշխանապետ, ստանալով ամիրսպասալարի, իսկ 1213-ին նաև՝ աթաբեկի (թագավորահայր) պաշտոնները||[[Զաքարյաններ|Զաքարյան]] ||
|-
| [[Ավագ Զաքարյան]] || 1227 - 1250 || Իվանեի տղան, աթաբեկ (թագավորահայր), հոր մահից հետո՝ Հայոց իշխանապետ ||[[Զաքարյաններ|Զաքարյան]] ||
Տող 548.
| [[Տարսայիճ Օրբելյան]] || 1284-1290 || 1282-1283 թ.թ. իլխանության գահի համար բռնկված պայքարի ժամանակ ՏարսայիՃ Օրբելյանը զինակցել է Արղունին և նրա հաղթանակից հետո՝ ճանաչվել Հայոց իշխանապետ, և Ի հատուցումն իր ծառայությունների՝ վրաց Դեմետրե թագավորի կողմից նշանակվել աթաբեկ ու ամիրսպասալար||[[Օրբելյաններ|Օրբելյան]] ||
|-
| [[Խութլու Բուղա|Խութլու Բուղա Արծրունի]] || 1290-1293 || Սադուն Բ Արծրունու ավագ որդին։ 1289 թ. Արղուն իլխանի դեմ ամիր Բուղայի ապստամբության ճնշումից և վրաց թագավոր Դեմետրեի սպանվելուց հետո, Խութլու Բուղայի գործուն միջամտությամբ գահը հանձնվել է Նարին-Դավթի որդի Վաղթանգին։ Վերջինս որպես հատուցում, Խութլու Բուղային է հանձնել վրաց արքունիքի աթաբեկությունը և ամիրսպասալարի պաշտոնը, Արղուն իլխանի համաձայնությամբ 1290 թ. ստանձնել է Հայոց իշխանապետի գործակալությունը ||[[Արծրունիներ|Արծրունի]] ||
|-
| [[Շահնշահ Բ Զաքարյան]] || 1293-1320 || Զաքարե Բ Զաքարյանի որդին։ Շահնշահ Բ-ն 1293 թ. (Խութլու Բուղայի մահապատժից հետո) դարձավ հայ-վրաց զորքերի ամիրսպասալար, իսկ իր եղբայր Իվանեն մսախուրթուխուցես։ Ղազան իլխանի կողմից ճանաչվել է Հայոց իշխանապետ||[[Զաքարյաններ|Զաքարյան]] ||
Տող 554.
| [[Զաքարե Դ Զաքարյան]] || 1320-1333 || Ավագ Զաքարյանի թոռը (Խոջա Սահիբ-Ջուվեյնու և Խոշաք Զաքարյան իշխանուհու ավագ որդին)։ Ուլջեյթու իլխանի համաձայնությամբ վերադարձել է Հայաստան (Արղուն իլխանի կողմից իր հոր սպանությունից հետո, խուսափելով հալածանքներից փախել էր Աբխազիա)։ Շահնշահ Բ-ի մահից հետո, ստանձնել է հայ-վրացական զորքերի ամիրսպասալարի պաշտոնը և վարել Հայոց իշխանապետի գործակալությունը||[[Զաքարյաններ|Զաքարյան]] ||
|-
| [[Բուրթել Օրբելյան|Բուրթել Երկարակյաց Օրբելյան]] || 1333-1349 || Էլիկում Օրբելյանի որդին։ 1338-ին Չոբանյան Հասան-Քուչակը իր ձեռքը վերցրեց Հուլավյան իլխանության մեծագույն մասը (և գրեթե ամբողջ Հայաստանը)։ Մոնղոլ-թաթարական գահակալական կռիվների ասպարեզում հայտնված Հայոց իշխանապետությունում Բուրթել Երկարակյացին հաջողվեց իր գահերեցության ներքո վերամիավորել Զաքարյան Հայաստանի մյուս հայ իշխանությունները և ավատատերերի տրոհված զինվորական ուժերը։ Հայ ավատատերերին հնազանդության բերելու նպատակով Հասան-Քուչակը վարել է նրանց սիրաշահելու քաղաքականություն և հայ իշխանների ավագությունը իր ձեռքը վերցրած Բուրթել Մեծ Օրբելյանին՝ 1340-ին նշանակել Իլխանության մայրաքաղաքներ Սուլթանիայի և Թավրիզի քաղաքագլուխ-ամիրա, ճանաչելով նրա Հայոց իշխանապետի իրավունքները||[[Օրբելյաններ|Օրբելյան]] ||
|-
| [[Շահնշահ Գ|Շահնշահ Գ Զաքարյան]] || 1349-1358|| Շահնշահ Բ-ի թոռը (վաղամեռիկ Զաքարիայի որդին)։ Չափահաս դառնալով, իր հորեղբայր Վահրամից ստացել է Զաքարյանների իշխանական տան ավագությունը և դարձել վրաց արքունիքի աթաբեկն ու ամիրսպասալարը||[[Զաքարյաններ|Զաքարյան]] ||
|-
| [[Զազան Զաքարյան]] || 1358-1386 || Շահնշահ Գ Զաքարյանի որդին։ Հոր մահից հետո ստանձնել է հայ-վրաց զորքերի ամիրսպասալարի պաշտոնը||[[Զաքարյաններ|Զաքարյան]] ||
| |||