«Սեֆյան Պարսկաստան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Masjid Shah, view of the courtyard by Pascal Coste.jpg|280px|աջից|մինի|Շահի մզկիթ. Ֆրանսիացի քանդակագործ Պասկալ Կոստեի նկարը, ով 1841 թվականին այցելել էր Իրան]]

Սպահանի նոր հատակագծի ու շինությունների գլխավոր ճարտարապետներից էր Շեյխ Բահային (Բահա ալ-Դին ալ-Ամիլի), ով նախագծել էր Չարբաղի ({{lang-fa|چهارباغ}}, չահար բաղ՝ չորս այգիներ) պողոտան, Նակշե Ջահան հրապարակը<ref>Sir Roger Stevens; ''The Land of the Great Sophy'', p. 172.</ref>, Շահի մզկիթը, տարբեր այլ կառույցներ։ Սպահանը պետք է լիներ պարսկական մշակույթի ու ղզլբաշների ռազմական հզորության արտացոլումը<ref>Savory; chpt: ''The Safavid empire at the height of its power under Shāh Abbas the Great (1588-1629)''</ref>։ Մայրաքաղաք Սպահանում կառուցվում են Լոթֆալլահի մզկիթը (1618), վերաբացվում «Հաշթ բեհեշթ» (ութ դրախտ) պալատը (1469), հիմնվում Չահար Բաղի համալսարանը (1714), իսկ մայրաքաղաքին կից կառուցվում է հայկական [[Նոր Ջուղա]]ն՝ իր դպրոցներով, եկեղեցիներով, արհեստանոցներով ու շուկաներով։ Սպահանում, Թեհրանում[[Թեհրան]]ում, Թավրիզում[[Թավրիզ]]ում և այլուր կառուցվում են մզկիթներ, բաղնիքներ, հրապարակներ, հասարակական նշանակության կառույցներ՝ դպրոցներ, քարավանատներ, տոնավաճառների համար՝ հրապարակներ և այլն։ Շինարարական աշխատանքները շարունակվում են նաև հետագայում՝ [[Ղաջարիների դինաստիա|Ղաջարիներ]]ի տիրապետության ընթացքում<ref>Jodidio, Philip, ''Iran: Architecture For Changing Societies'':Umberto Allemandi (August 2, 2006).</ref>։