«Առնուլֆ Կարինտացի»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

==Թագավորության սկզբնական տարիները==

Կարլի անկումը ցույց էր տալիս, որ [[Կարոլինգներ]]ի տոհմի ժառանգական գահակալման ավանդույթը վերանում էր, ուստի Արևմտյան Ֆրանկյան պետության մյուս շրջանների իշխաններն ու եպիսկոպոսները կարող էին թագավորին ընտրել: Չնայած դուքսերի ու կոմսերի մի ամբող շարք, ինչպես օրինակ Փարիզի կոմս [[Էդ (Ֆրանսիայի թագավոր)|Էդը]], Վերին Բուրգունդիայի թագավոր [[Ռուդոլֆ I (Վերին Բուրգունդիայի թագավոր)|Ռուդոլֆ I-ը]], Ներքին Բուրգունդիայի թագավոր [[Լյուդովիկոս III Կույր]]ը և Իտալիայի թագավոր [[Բերենգար I]]-ը, ճանաչեցին Առնուլֆի անկախությունը, բայց այդքանը բավարար չէր միապետական գահի իրավական ժառանգման համար:

Իր իշխանության տարիներին Առնուլֆին հաջողվեց ունենալ որոշակի հաջողություններ, սակայն դրանք բոլորը կարճատև եղան:

 

==Գործերն Իտալիայում==

Այդ նույն ժամանակ Առնուլֆին օգնության խնդրանքով դիմեց պապ [[Ֆորմոս]]ը, ում վտանգ էր սպառնում [[Գվիդոն Սպոլետացի|Գվիդոն Սպոլետացու]] կողմից, ով հաղթել էր իր մրցակից [[Բերենգար I]]-ին և վիճարկում էր Առնուլֆի իշխանությունը [[Իտալիա]]յում: Զգալի կորուստների գնով հասնելով [[Պիաչենցա]], Առնուլֆը ստիպված եղավ նահանջել՝ Ռուդոլֆ Բուրգունդացու բարձրացրած ապստամբության պատճառով: Այդ ժամանակ, մինչ Առնուլֆը ձգտում էր ճնշել [[Բուրգունդիա]]ն, Գվիդոնը վախճանվեց, իսկ նրա մրցակից Բերենգարը [[Պավիա]]յում հռչակվեց թագավոր: Զգուշանալով իտալական գահի ամրապնդումից՝ Գերմանիայի թագավորը հաջորդ տարում ([[895]] թ.) վերադարձավ Իտալիա, որտեղ նրա դեմ էին համախմբվել Բերենգարն ու Գվիդոնի որդի [[Լամբերտ (Իտալիայի թագավոր)|Լամբերտը]]՝ իրենց կողմը գրավելով իտալական այլ վասալների ևս: Ամենից առաջ Առնուլֆը գրոհով վերցրեց [[Հռոմ]]ը, որը պաշտպանում էր Գվիդոնի այրին՝ Ագիլտրուդան: Նրան, որպես միապետ, թագադրել էր Ֆորմոսը [[896]] թվականի փետրվարի 22-ին: