«Լուչանո Դե Կրեշենցո»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Լուչանո Դե Կրեշենցո''' ({{lang-it|Luciano De Crescenzo}}, {{ԱԾ}}), [[իտալացիներ|իտալացի]] [[գրող]], [[Հեռուստատեսային կենտրոն|հեռուստաստղ]], [[ռեժիսոր]], [[սցենարիստ]] և [[դերասան]]<ref>{{cite web|url=http://www.lucianodecrescenzo.net/de_crescenzo/biblio/biblio3.html|title=Luciano De Crescenzo|author=|date=|work=|publisher=Luciano-de-Crescenzo.net|accessdate=|lang=it}}</ref>։ Մինչ նա կանցներ իր գրական և կինեմատոգրաֆիական գործունեությանը՝ եղել է [[ճարտարագետ]]<ref>{{cite web|url=http://cinquantamila.corriere.it/storyTellerThread.php?threadId=DE+CRESCENZO+Luciano|title=Luciano De Crescenzo|author=Giorgio Dell’Arti|date=|work=|publisher=Cinquantamila.Corriere.it|accessdate=|lang=it}}</ref>։ «Լավագույն դեբյուտ կինոռեժիսյուրայում» ([[1985]])<ref>{{cite web|url=http://www.mymovies.it/premi/daviddonatello/?anno=1985|title=Vincitori David di Donatello 1985|author=|date=|work=|publisher=МуМovies.it|accessdate=|lang=it}}</ref> անվանակարգում ստացել է «Նաստրո Դ՛Արջենտո» և «Դավիդ դի Դոնատելո» մրցանակները [[Այդպես ասաց Բելավիստան|«Այդպես խոսեց Բելավիստան»]] ֆիլմի համար<ref>{{cite web|url=http://www.comingsoon.it/film/cosi-parlo-bellavista/5621/scheda/|title=Così parlò Bellavista|author=|date=|work=|publisher=Сomingsoon.it|accessdate=|lang=it}}</ref>։

Լուչանո Դե Կրեշենցոն ծնվել է 1928 թվականի օգոստոսի 20-ին Նեոպոլում գտնվող Սան Ֆերնանդո թաղամասի Սանտա Լուչիա շրջանում։ Տեղի տարրական դպրոցում սովորել է ապագա գործընկերոջ՝ [[Բադ Սպենսեր|Կառլո Պեդերսոլ]]ի ( Բադ Սպենսեր) հետ։ Նրա ծնողներն ամուսնացել են բավական մեծ տարիքում։ Երիտասարդ տարիքում՝ հոր ղեկավարությամբ, աշխատել է ձեռնոցների արտադրության գործարանում։ Այստեղ էլ նա ծանոթացել է աշխատողներից մի աղջկա հետ, ում համար գրել է «Օ, Մարի» երգը։ [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի ժամանակ, ծնողների դրդմամբ՝ գնացել է [[Կասինո]], որը սակայն, կարճ ժամանակ անց կործանվել է ամերիկաբրիտանական ավիացիայի ռմբակոծման հետևանքով։

1961 թվականին Դե Կրեշենցոն ամուսնացել է, ունեցել մեկ դուստր, հետագայում ամուսնալուծվել։ Ավարտել է Նեապոլի Ֆրեդերիկո II-ի անվան համալսարանը՝ ստանալով ինժեների գերազանցության դիպլոմ։ Նա եղել է [[Ռենատո Կաչոպոլի]]ի աշակերտը։ Մոտ քսան տարի աշխատել է [[IBM]] կազմակերպությունում, որպես մենեջեր։ 1976 թվականին հասկացել է, որ իր իրական կոչումը գրական գործունեության մեջ է և դարձել գրող։ Նրան աջակցել է Մաուրիցիո Կոստանտոն, ով էլ օգնել է նրան հրատարակելու իր առաջին գիրքը՝ [[Այդպես ասաց Բելավիստան (վեպ)|«Այդպես խոսեց Բելավիստան»]]։ Դեբյուտը հաջող ստացվեց։ Մեկ տարվա ընթացքում գիրքը հրատարակվել է 600 000 օրինակով և թարգմանվել [[ճապոներեն]]։ 1977-ից 2000 թվականներին ամբողջ աշխարհում հրատարակվել են նրա 25 գրքերը՝ 18 000 000 օրինակով, որից 7 000 000-ը Իտալիայում։ Նրա ստեղծագործությունները թարգմանվել են 19 լեզվով և վաճառվում են 25 երկրներում։ 1998 թվականին «Ժամանակ և երջանկություն» վեպի համար արժանացել է Չիմիտիլե մրցանակի։

1994 թվականին նա արժանացել է Աթենքի պատվավոր քաղաքացու կոչում։ Այժմ տառապում է նյարդային հիվանդությամբ՝ պրոզոպագնոզիայով։