«Շարիաթ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ հայերեն անվանում
չ Բոտ: կոսմետիկ փոփոխություններ
Տող 1.
'''Շարիաթ''' (արաբերեն, շարիա-ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ), [[իսլամ]]ի կրոնական և իրավական նորմերի ժողովածու, մշակվել է [[Արաբական խալիֆայություն]]ում՝ [[7]]-[[12]]-րդ [[դար]]երում․։ [[Մուսուլման]]ների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ [[Ղուրան]]ը, սուննան, իջման (իսլամի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։ Շարիաթը քարոզում է հնազանդություն տերերին, համբերություն, հավատարմություն, մարդու կողմից մարդու շահագործում, այլակրոն ազգերի և ժողովուրդների նկատմամբ կրոնական ու ազգային թշնամանք, կնոջը՝ անվերապահ հնազանդություն տղամարդուն։ [[Արաբ]]ներ, [[թուրք]]եր, և [[պարսիկ]]ներ նվաճողները շարիաթը օգտագործում էին իրենց տիրապետության տակ գտնվող ժողովուրդների (սլավոններ, հունգարացիներ, [[հույն]]եր, [[հայ]]եր, [[վրացի]]ներ են) անօրինակ հարստահարումը, նրանց նկատմամբ ազգային անհանդուրժողականությունը հիմնավորելու նպատակով։ [[ԽՍՀՄ]]-ում շարիաթի դատարաններն ու նորմերն արգելված են։ Իսլամադավան երկրների մեծ մասում ([[Պակիստան]], [[Հյուսիսային Աֆրիկա]]յի երկրներ, [[Իրան]] են) շարիաթի նորմերը ներառված են աշխարհիկ օրենսդրության մեջ։ Շարիաթը պահպանվում է որպես իրավունքի աղբյուր և իսլամի գաղափարախոսության հիմքերից է։
{{ՀՍՀ|հատոր=8|էջ=467}}
{{Անավարտ}}
 
[[Կատեգորիա:Շարիաթ]]
 
 
{{Անավարտ}}
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Շարիաթ» էջից