«Նեստորականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Նեստորականություն''', քրիստոնեական ուսմունք, որը դատապարտվել է որպես հերետիկոսական 431 թ. Եփեսոսի ժողովում։ Ուսմունքը ստացել է իր անունը 428 - 431 թթ. [[Կ.Պոլիս|Կ.ՊոլսՊոլսի]]ի պատրիարք Նեստորից։ Ուսմունքը, որը դավանում էր Նեստորը հանդիսանում էր նաև Անտիոքի աստվածաբանական դպրոցի դավանանքը, զարգացվել է 4-րդ դարի աստվածաբաններ [[Դիոդորոս Տարսեցի|Դիոդորոս Տարսեցու]] և [[Թեոդորոս Մոպսուեստացի|Թեոդորոս Մոպսուեստացու]] աշխատություններում։

Նեստորականությունը ճանաչում է Քրիստոսի մեջ երկու բնություն և երկու դեմք։ Քրիստոսի մի գործողությունները ([[Մարիամ Աստվածածին|ՄարիամՄարիամից]]ից ծնվելը, չարչարվելը, խաչի վրա մահը) նեստորականությունը վերագրում է նրա մարդկային, իսկ ուրիշները (հրաշքներ գործելը, գերբնական գործողությունները)՝ նրա աստվածային դեմքին։

թղթակցությունը (պահպանվել է «[[Գիրք թղթոց]]ում») Կ. Պոլսի Պրոկղ պատրիարքի հետ։ Նեստորականությունը Հայ եկեղեցին դատապարտել է [[Դվինի 506 թվականի եկեղեցական ժողով|Դվինի 506]] և [[Դվինի 506 թվականի եկեղեցական ժողով|554 թվականներթվականների]]ի ժողովներում։ Նեստորականության դեմ պայքարը Հայ եկեղեցու ուշադրության կենտրոնում է եղել մինչև VII դ. սկիզբը։ Պարսկաստանում Նեստորականության դիրքերի թուլացումով հականեստորական պայքարը կորցրել է իր կարևորությունը Հայ եկեղեցու համար, սակայն շարունակել է մնալ հայ հակաճառ. գրականության գլխավոր թեմաներից մեկը՝ երբեմն նույնացվելով քաղկեդոնականության հետ։