«Ֆրանսիական գրականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պատմականության սկզբունքներին հավատարմությունը պահպանել են Ռ․ Լայուն ([[1889]]–[[1960]]), Լ․ Կազամիանը, Պ․ Վ․ վան Տիգեմը։ Ֆրանսիական առաջադիմական գրականագիտության զարգացման մեջ 30-ական թվականների վերջերին կարևոր դեր խաղացին մարքսիստ գրականագետներ Պ․ Կուտուրյեն, ժ․ Ռ․ Բլոկը, Լ․ Արագոնը։ Ետպատերազմյան բուրժուական գրականագիտության մեջ հայտնի են Ռ․ Ալբերեսը (ծնված՝ [[1921]]), Պ․ Բուադեֆրը (ծնված՝ [[1926]]), Գ․ Պիկոնը (ծնված՝ [[1915]]), Պ․ Սիմոնը ([[1903]]-[[1970]]), որոնք Գրականության պատմությունը դիտում են [[Իմաստասիրություն|իմաստասիրության]] ([[փիլիսոփայություն]]) պրիզմայի միջով։ [[14-րդ դար]]ի [[ճարտարապետություն]]ը և [[կերպարվեստ]]ը [[Ֆրանսիա]]յի տարածքում հայտնաբերված [[արվեստ]]ի հնագույն նմուշներից են [[պալեոլիթ]]յան բազմագույն երփնագիր (Լասկո քարայր, Ֆոն դը Գոմ) և քանդակային (Լա Մադլեն, Տյուկ դը Օդուբեր) կենդանապատկերները, [[նեոլիթ]]ի և բրոնզի դարաշրջանների [[մեզոլիթ]]յան կառույցները (Կառնակ)։ [[Երկաթի դար]]աշրջանը ներկայանում է Հաչշտատյան մշակույթով, Լատենյան մշակույթով։ Կելտերի մշակույթը կազմավորվել է [[Ֆրանսիա]]յի հարավում մ․թ․ա․ 4-րդ դարում առաջացած հունական գաղութների, անուհետև՝այնուհետև՝ անտիկ Հռոմի ազդեցության ներքո քարաշեն տաճարներ, ջրանցույցներ ([[Նիմ]]), թատրոններ ([[Օրանժ]]), հաղթակամարներ, դամբարաններ (Սեն Ռեմի), սարկոֆագներ, շիրմաքանդակներ, խճանկարներ և այլն։