«Կարապը, Գայլաձուկն ու Խեցգետինը»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ինչպես առակների մեծ մասում, այստեղ նույնպես, հերոսները կենդանիներ են։ Կենդանիների գործողությունների կատարման ձևը, ի տարբերություն մարդու, միանման են, հիմնված բնազդների և ընդունված օրենքների վրա։ Գայլաձուկը կարող է միայն լողալ, կարապը՝ թռչել, իսկ խեցգետինը՝ հետ քաշվել։ Առակը կառուցվում է բնության կենդանիների այս վարքի հիման վրա <ref>[http://magazines.russ.ru/voplit/1998/2/nester.html В. Нестеренко Произведение морали (анализ басни) Вопросы литературы, 1998, № 2 URL at 8/27/2008]</ref>:

Բայց [[Լև Վիգոտսկի|Լ․ Վիգոտսկու]] կարծիքով, որը նա գրել է «Արվեստի հոգեբանությունը» ([[1922]]), հերոսների գործողությունների նկարագրությունը հեռանում է առակի սկզբում նշված հայտարարությունից։իմաստից։ «Առակի վերլուծություն» գլխում Վիգոտսկին, առաջ է բերում Իզմայլովի կարծիքն այն մասին, որ եթե բեռը թեթև լիներ կարապը կկարողանար վեր բարձրացնել բեռը, գայլաձկանը ևու խեցգետնին, և ընդգծում է այս հակասությունը, որը իր կարծիքով «բոլոր առակների հոգեբանական հիմքն է»․

Հարցը մեր քննադատի վերջնական երևակայության մեջ չէ, բայց նրա հիմնական միտքը, որ այս երեք հերոսների միավորումը մի գործի մեջ հակասություն է, հետևաբար, ինքը՝ պատմությունը ցույց չի տալիս, որ ընկերների միջև համաձայնություն կա, բայց իրականում, ճիշտ չէ և մենք առակում չենք գտնում անգամ ակնարկ այն մասին, որ կենդանիների միջև անհամաձայնություն է եղել, սրա փոխարեն մենք տեսնում ենք, որ նրանք բոլորը «դուրս են գալիս իրենց կաշվից», և անգամ անհնար է ասել, թե ով է նրանցից ճիշտ, ով՝ սխալ։ Այս կերպ, պարզ է դառնում, որ առակը բացարձակապես չի իրականացնում Լեսինգովի բաղադրատոմսը․ հիմնականում ցույց տալ ընդունված կարծիք, բայցև խոսքերով ևու իմաստով ցույց է տալիս հենց հակառակը։ Մենք տեսնում ենք, որ այդ անհնարին պահին, հակասությունն ամենաանհրաժեշտ բանն է առակի ձևավորման համար, և եթե ընդունված կարծիքների վրա կազմվեր առակը, մենք կարող էինք կազմել շատ պարզ պատմություն, հորինելով մի դեպք, որի ժամանակ մի քանի ընկերներ վիճում են իրար հետ և չեն կարողանում ինչ-որ գործ վերջին հասցնել։ Պոետը լրիվ այլ կերպ է վարվում․ նա մի կողմից գրում է համաձայնության ամբողջ շարք, նա ձգում է հիպերբոլը ասելով՝ «դուրս են գալիս իրենց կաշվից» և սրան հակադրելով, նա ստեղծում է մեկ այլ կողմ՝ տանելվտանելով պատմությունը հակադարձ ուղղուձյամբուղղությամբ <ref>[http://vygotsky.narod.ru/vygotsky_psy_iskustav_5.htm Выготский, Л. С. Психология искусства.]</ref>|}}

Անգամ հեղինակի կենդանության օրոք առակը բավական հայտնի դարձավէ եղել և մինչմեր օրսօրերում էլ վերահրատարակվում է, թարգմանվում տարբեր լեզուներով։ Կարապի, խեցգետնի և գայլաձկան մասին ակնարկը մինչ օրս օգտագործվում է քաղաքական գործիչների <ref>[http://www.lenta.ru/news/2007/02/01/governent/ Путин призвал власть избавиться от комплекса «лебедя, рака и щуки»]</ref>, ԶԼՄ-ի հոդվածների վերնագրերում <ref>[http://old.computerra.ru/2001/411/12472/ «Лебедь, рак и щука». Киви Берд, журнал «Компьютерра» № 34 от 07 сентября 2001 года URL at 8/27/2008]</ref>, նմանակումներում, ծաղրանկարներում <ref>[http://caricatura.ru/list/shiz/url/shiz/rom/54/ Владимир Романов шарж «Лебедь, Рак и Щука» URL at 8/27/2008]</ref>: «Թե սայլ, թե բեռ, նույն տեղն են դեռ» ({{lang-ru|воз и ныне там}})արտահայտությունը ռուսերենում դարձել է թևավոր խոսք։