526
edits
«Հաղորդություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
→Հաղորդության խորհրդի աստվածաբանությունն ու ծեսը Հայոց Եկեղեցում
|
Որպես վաղ քրիստոնեական եկեղեցի` Հայ Առաքելական սուրբ եկեղեցին անխախտելիորեն պահպանել է Հաղորդության խորհրդի` Քրիստոսի և առաքյալների կողմից մատուցած աստվածաբանությունը` որոշակի զարգացում տալով ծեսին: Սուրբ Հաղորդությունը պատրաստվում է օծված հոգևորականի ձեռքով Սուրբ Պատարագի ժամանակ` ուղեկցվելով ծածուկ աղոթքներով ու հավատացյալների օրհներգություններով: Արդյունքում Աստվածային միջնորդությամբ` Սուրբ Հոգին «Որդի Աստուծոյ» շարականի ժամանակ աներևութապես հանգչում է սկիհի` բաժակի մեջ տեղակայված գինու և հացի մեջ` '''փոխակերպելով''' հացն ու գինին Քրիստոսի Մարմնի և Արյան:
[[Պատկեր:Patarag skih.jpg|thumb|left]] [[Պատկեր:Բաղարջ հացը.
Հաղորդության ճաշակմամբ քրիստոնայն հաղորդակցվում է Աստծուն: «Ադամի մարմնով մենք մարդ ենք լինում եւ դառնում մարդու որդի, մինչդեռ Քրիստոսի մարմնով լինում ենք Քրիստոս եւ Աստուծոյ որդի։ Մարմնով Ադամից ենք՝ երկրից, շնչաւոր, մինչդեռ Քրիստոսի Մարմնով լինում ենք երկնային, հոգեւոր։ Ադամի մարմնով ժամանակաւոր ենք, մահկանացու, մինչդեռ Քրիստոսի մարմնով՝ անմահ եւ յաւիտեան»,- ասում է [[Գրիգոր Տաթևացի]]ն<ref> Ս.Ս. Մայիլեան, Ոսկեփորիկ, մասն Բ, 1993, էջ 85-86 </ref>։ Բացի Աստծո հետ հաղորդակցությունից ու միացումից, այս խորհուրդը նաև միավորում է մարդկանց` նույն մարմնից ճաշակող քրիստոնյաներին: Սրբագործված հացի ու գինու միջոցով ճաշակողների հոգու մեջ է իջնում Աստված, և զորացնում նրանց, ներշնչում, կենդանացնում և բարձրացնում անկյալ մարդուն։ Գերբնական աստվածությունը, մտնելով ժամանակավորի մեջ, Իր կյանքից նոր կյանք է տալիս հաղորդվողին։ Հաղորդության խորհրդի մատուցմամբ տեսանելի և անտեսանելի, զինվորյալ և հաղթանակած եկեղեցիները մեկ են լինում՝ կազմելով միություն։
«Հաղորդութեան խորհուրդը մարդկանց Աստծու հետ միաւորող կապն է, որովհետեւ այս խորհրդով Հայր Աստուած սրբագործուած հացը եւ գինին փոխում է Ս. Հոգիով Միածնի Ս. Մարմնին եւ Արեան, որպէսզի մենք, ճաշակելով այն, միաւորուենք Աստծու հետ» <ref> Ս.Ս. Մայիլեան, Ոսկեփորիկ, մասն Բ, 1993, էջ 86 </ref>։
| |||