«Ձայնավորներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ձայնավորներ''', [[վանկ]]արար հատկություն ունեցող [[Հնչյուն (խոսքի միավոր)|հնչյուն]]ներ, որոնց արտասանությունը կատարվում է ձայնալարերի թրթռումով և տեղայնացված չէ։ Ձայնավորներն ամբողջապես կազմված են երաժշտական ձայնից, ունեն նաև արտասանական առանձնահատկություններ (օդի թույլ հոսանք, առանց արգելքի արտաբերություն, լարվածության չտեղայնացում), որոնցով նրանք տարբերվում են [[բաղաձայն]]ներից։

 

 

Գործածության հաճախականությամբ առաջին տեղում [[ա]] ձայնավորն է, ապա՝ [[է]]-ն, հետո մյուսները։ Հայերենի բոլոր ձայնավորներն էլ վանկարար են, կազմում են վանկաբուն։ [[Հնչյունափոխություն|Հնչյունափոխության]] նկատմամբ առավել զգայուն են ''է, ի, ու'' հնչյունները, շեշտադրությանմբ, հնչեղությամբ ետին տեղում է ''ը'' ձայնավորը։