օգտագործվել են իրանը նեղացնելու համար, իսկի որիսկ կիմոնոյով գեղեցիկ երևալու համար, «իդեալական կազմվածքը» բավարար չէր։ «Իդեալական կազմվածքըդեմքը» և դիմահարդարումը համարվում էին միջավայրի անբաժանելի մասը։ Միջնադարում հաստատվել էհաստատվեց «գեղեցիկ ճապոնուհու» էտալոնը։ Դեմքը պետք է լինի հարթ, իսկ նրա օվալը՝ երկար։ Գեղեցիկ էր համարվում նեղ ու բարձր հոնքերով շդլիկ աչքերը։ Բերանը պետք է լինի փոքր և նմանվի փոքր կարմիր ծաղիկին։ Փոքր պրոֆիլավորված դեմքից խիստ դուրս ցցվում էր միայն քիթը։ Կնոջ մաշկը պետք է լիներ ձյան պես սպիտակ, որովհետև ճապոնուհիները դեռ վաղուց սովորություն ունեին դեմքը և մարմնի այլ մասերը սպիտակացնել։ Նման իդեալական գեղեցիկ ճապոնուհիների կերպարը հաջող կերպով ցուցադրված են 17-19-րդ դարերի ճապոնական փորագրություններում։
Դմեքը պետք է լինի հարթ, իսկ օվալը՝ երկար։ Անձը պետք է լինի հարթ, իսկ նրա օվալ — երկար. Գեղեցիկ էր համարվում շդլիկ աչքերը, նեղ ու բարձր հոնքերով։ Բերանը պետք է լինի փոքր և նմանվել փոքր կարմիր ծաղիկին։ Փոքր պրոֆիլավորված դեմքից խիստ դուրս ցցվում էր միայն քիթը։ Կնոջ մաշկը պետք է լիներ ձյան պես սպիտակ, որովհետև ճապոնուհիները դեռ վաղուց սովորություն ունեին դեմքը և մարմնի այլ մասերը սպիտակացնել։ Նման իդեալական գեղեցիկ ճապոնուհիների կերպարը հաջող կերպով ցուցադրված են 17-19-րդ դարերի ճապոնական փորագրություններում։
