«Սանկտ Պետերբուրգ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ չտողադարձվող բացատը (։Դ Non-breaking space) փոխարինում եմ սովորականով։ oգտվելով ԱՎԲ |
|||
Տող 252.
[[XIX դար]]ում որոշակի թիվ է կազմել նաև հայ ուսանող երիտասարդությունը, որի շատ ներկայացուցիչներ մասնակցել են լուսավորական-դեմոկրատական և հեղափոխական շարժումներին։ Նախապես հայերը կենտրոնացած էին Վասիլևյան կղզում։ Շատ հայ վաճառականներ և արդյունաբերողներ քաղաքում հիմնեցին առևտրական գրասենյակներ, գործարաններ ու ֆաբրիկաներ։ [[1758]] թվականին նորջուղայեցի Իսախանյան եղբայրներն այստեղ հիմնեցին Ռուսաստանում առաջին փայատիրական ընկերություններից մեկը՝ Իրանի հետ առևտրի համար։ [[XVIII դար]]ի կեսին մետաքսագործական ֆաբրիկաներ հիմնեցին Արտեմի Մանուիլովը, Բոգդան Ախվերդովը, Պետրոս Շիրվանովը, Մանուչարյան եղբայրները։ [[1760]]-ական թթ. սկզբին առևտրական գրասենյակ է հիմնում Հ. Լազարյանը, որի ջանքերով [[1770]] թվականին կառուցվում է Ս. Կատարինե հայկական տաճարը Նևսկի պողոտայի վրա, իսկ [[1791]] թվականին՝ հայկական գերեզմանատան Ս. Հարություն եկեղեցին։ [[1779]] թվականին ստեղծվում է Պետերբուրգի և [[Մոսկվա]]յի հայկական եկեղեցիների միացյալ հոգաբարձությունը։ Առաջին հոգաբարձու է ընտրվում [[Հովհաննես Աղազարի Լազարյան|Հ. Լազարյանը]]։
[[1781]] թվականին Գ. Խալդարյանը հիմնում է հայկական տպարան (մինչև [[1789]]), որտեղ հրատարակված առաջին գործն էր մայրենի լեզվի «Այբբենարանը»։ [[XIX դար]]ի քաղաքի հայկական գաղութի դերը մեծանում է՝ Հայաստանին և հայ ժողովրդին վերաբերող հարցերում Ռուսաստանի դերի մեծացմանը
[[Նիկողայոս Մառ]]ի ջանքերով [[XIX դար]]ի վերջին, [[XX դար]]ի սկզբին Պետերբուրգի համալսարանը դառնում է կարևոր հայագիտական օջախներից մեկը։
| |||