[[Ֆրանսիական մանդատ]]ի կամավորական ուժերը, որոնք հետագայում պետք է դառնային Սիրիական բանակ, ստեղծվեցին 1920 թվականին, նկատի ունենալով [[Սիրիական արաբական ազգայնականություն]]ը: Թեպետ այդ զորամասի բոլոր սպաները սկզբնապես ֆրանսիացիներ էին, վերջին հածվովհաշվով, իրականուն, դա առաջին տեղական ժամանակակից սիրիական բանակն էր: 1925 թվականին այդ ուժերը ընդլայնվեցին և կոչվեցին [[Լևանտի հատուկ զորքեր]] (ֆրանսերեն՝ Troupes Spéciales du Levant): 1941 թվականին, [[II աշխարհամարտ]]ի ժամանակ, Լևանտի բանակը մասնակցեց Բրիտանական բանակի և [[Ազատ Ֆրանսիա]]յի զորքերի ներխուժման դեմ պայքարին՝ պատերազմելով [[Վիշիի Ֆրանսիա]]յի տիրապետության պաշտպանությանը Սիրիայում՝ [[Սիրիա-Լիբանանյան պատերազմաշրջան]]ին: 2-րդ աշխարհամարտում [[հակահիտլերյան դաշինք]]ի երկրների հաղթանակից հետո, Լևանտի հատուկ զորքերն անցան Ազատ Ֆրանսիայի վերահսկողության ներքո և կոչվեցին [[Լևանտի բանակ]] (ֆրանսերեն՝ Troupes du Levant):<ref>{{cite book|url=http://www.munseys.com/diskone/syriastud.pdf |author=Joshua Sinai|title=A Country Study, Syria|publisher=[[Library of Congress]]|year=1987|page=190|accessdate=21 July 2011}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://archive.org/stream/syriacountrystud00coll_0/syriacountrystud00coll_0_djvu.txt|title=Full text of "Syria : a country study"|website=archive.org|access-date=2016-06-05}}</ref> Ֆրանսիական մանդատի իշխանությունները պահում էին [[ժանդարմերիա]]յի մի զորամաս, որի նպատակն էր ոստիկանական հսկողություն իրականացնել Սիրիայի արևմտյան գյուղական շրջաններում: Այս ռազմականացված ուժերը օգտագործվում էին քրեական հանցագործների, ինչպես նաև Մանդատի կառավարության քաղաքական թշնամիների դեմ պայքարելու համար: Ինչ վերաբերվում է Լևանտի հատուկ զորքերին, դրանց վերին պաշտոնները զբաղեցնում էին ֆրանսիացի սպաները: Սակայն [[Սիրիայի էվակուացիայի օր]]վա կամ [[Սիրիայի անկախության օր]]վա մոտենալուն զուգընթաց՝ մայորից ցածր կոչումներով պաշտոնները աստիճանաբար սկսեցին համալրվել սիրիացի սպաներով, որոնք ավարտել էին [[Հոմսի ռազմական ակադեմիա]]ն: Այդ [[ռազմաուսումնական հաստատություն]]ը հիմնադրել էին ֆրանսիացիները՝ 1930-ականներին:
1938 թվականին Լևանտի հատուկ ուժերը (Troupes Spéciales) իրենց կազմում ունեին շուրջ 10 հազար զինվոր և 306 սպա (որոնցից 88-ը ֆրանսիացիներ էին, գլխավորապես՝ բարձր պաշտոնյաները):
Տող 81.
1945 թվականի վերջերին սիրիական բանակի թիվը կազմում էր շուրջ 5 հազար մարդ, իսկ ժանդարմերիայինը՝շուրջ 3 ու կես հազար:
1946 թվականի ապրիլի վերջին ֆրանսիացի սպաները հարկադրված էին լքել Սիրիան՝ շարունակականընդդիմադիր դիմադրականուժերի շարունակական հարձակումների հետևանքով:
Լևանտյան ուժերը այդ ժամանակ դարձան նորանկախ պետության կանոնավոր բանակը և աճեցին՝ 1948 թվականի արաբա-իսրայելական պատերազմի շեմին հասնելով մինչև 12 հազարի: Այդ պատերազմը 1948-ից մինչև 1986 թվականը տեղի ունեցած չորս արաբա-իսրայելական պատերազմների շարքում առաջինն էր<ref>{{cite book|url=http://lcweb2.loc.gov/cgi-bin/query/r?frd/cstdy:@field(DOCID+sy0109) |author=Joshua Sina|title=Development of the Syrian Military |publisher=Library of Congress|year=1987|accessdate=21 July 2011}}</ref>
