«Ճարտարապետական կոմպոզիցիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ճարտարապետական կոմպոզիցիայի հիմնական միջոցներն են համաչափությունը, ռիթմը, հակադրությունը, նրբերանգությունը, սիմետրիան, ասիմետրիան<ref name="методичка ННГАСУ" />: Այդ թեմայով հայտնի ամենահին «[[Տասը գիրք ճարտարապետության մասին]]» աշխատանքը ծառայում էր որպես դասագիրք բոլոր ճարտարապետների համար 15-19-րդ դարերում:

 

 

Ճարտարապետության մեջ համաչափությունը հաճախ կապում են մարդու պարամետրերով։ Բոլոր կառույցները ծառայում են մարդուն և պետք է լինեն նրան համաչափ։ Հին ժամանակներում մարդու մարմնի մասերը դարձել էին չափագրման բոլոր միավորների հիմքը։ Եվ հիմա բոլոր չափսերը մենք համեմատում ենք մարդու հասակի հետ, դա կարևոր է նաև հոգեբանական տեսանկյունից<ref name="методичка ННГАСУ" /><ref>{{Книга|ссылка=http://arx.novosibdom.ru/node/249|заглавие=Строительное проектирование|автор=[[Эрнст Нойферт]]|год=1984|издательство=Стройиздат}}</ref>:

 

 

'''Հակադրությունը''' օբյեկտների որակական կտրուկ հակադրումն է, օրինակ ծավալների, տարածության, հորիզոնական-ուղղահայաց դիրքերի<ref name="методичка ННГАСУ" />:

'''Նրբերանգությունը''', ի տարբերություն հակադրության, արտահայտում է օբյեկտների նմանությունը աննշան տարբերություններով։ Ելակետային վիճակը համարվում է ամբողջական համընկնումը, նույնականությունը<ref name="методичка ННГАСУ" />:

 

 

Կոմպոզիցիայի մյուս կարևոր միջոցը կարելի է համարել մարմնի երկրաչափությունից ելնող '''Ըստ զանգվածի համաենթարկման սկզբունքը''': Միասին բաղադրիչները պետք է կազմեն ձևի ամբողջականությունը, երբ բացակայում են պատահական տարրեր, իսկ ձևն ինքը կազմում է միասնություն, կոմպոզիցիան կորցնում է նրբերանգությունը, հարմոնիան<ref name="методичка ННГАСУ" />: