«Բետա-տրոհում»–ի խմբագրումների տարբերություն

Բետա-տրոհման հետազոտությունը հանգեցրեց [[նեյտրինո]]յի գոյության ֆիզիկական վկայությանը։ 1914 թ. [[Ջեյմս Չեդվիկ]]ը փորձնականորեն ցույց տվեց, որ բետար տրոհման ճամանակ ճառագայթվող էլեկտրոնների էներգիան ունի անընդհատ, այլ ոչ դիսկրետ սպեկտր։ Դա ակնհայտ հակասության մեջ էր էներգիայի պահպանման օրենքի հետ, քանի որ ստացվում էր, որ էներգիայի մի մասը բետա-տրոհման ընթացքում կորում է։ Երկրորդ խնդիրն այն էր, որ ազոտ-14 ատոմի սպինը հավասար էր 1-ի, ինչը հակասում էր [[Էռնեստ Ռեզերֆորդ|Ռեզերֆորդի]]  կանխատեսմանը՝ 1/2։ 1930 թ. գրված հայտնի նամակում [[Վոլֆգանգ Պաուլի]]ն էնթադրում էր, որ էլեկտրոններից և պրոտոններից բացի, ատոմներում կան շատ թեթև չեզոք մասնիկներ, որոնց նա անվանեց նեյտրոններ։ Պաուլին ենթադրում էր, որ այդ «նեյտրոնը» ճառագայթվում է բետա-տրոհման ժամանակ և նախկինում պարզապես չի նկատվել։ 1931 թ. Էնրիկո Ֆերմին Պաուլիի «նեյտրոնը» վերանվանեց նեյտրինոյի, 1934 թ. Ֆերմին հրապարակեց բետա-տրոհման մոդելը, որում մասնակցում էր նեյտրինոն<ref>Г. Т. Зацепин, А. Ю. Смирнов, Физическая энциклопедия [http://www.femto.com.ua/articles/part_2/2430.html Нейтрино]</ref>։