«Անգլիական գրականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Անգլիական գրականությունը''' հիմնականում սկսվել է [[Անգլո-սաքսեր|Անգլո-սաքսոնյան]] ժամանակաշրջանում, որն էլ կոչվում է Հին անգլերեն: [[Նորմաններ]]ի ներխուժումից հետո, [[11-րդ դար]]ի վերջում, ձևավորվեց Միջին անգլերենը: Վաղ շրջանի Ժամանակակից անգլերենը սկսվեց [[15-րդ դար]]ի վերջին, զարգացավ ամբողջ աշխարհում՝ շնորհիվ [[Բրիտանական կայսրություն|Բրիտանական կայսրության]], և տարածվեց ամբողջ աշխարհում [[17-րդ դար]]ից սկսած<ref>Drabble 1996, p. 323.</ref>:

Վաղ ժամանակաշրջանի Անգլիայի մշակույթում բանավոր անգլերենը շատ ամուր էր և շատ գրական աշխատություններ գրվում էին ներկայացվելու համար: Շատ հայտնի էին էպիկական պոեմները, որոնցից մի քանիսը պահպանվել են մինչ օրս: «Բիովուլֆ» ({{lang-en|անգլ.Beowulf}}) էպիկական պոեմը ազգային էպոս է համարվում Անգլիայում<ref>Robinson 2001a: ‘Like most Old English poems, Beowulf has no title in the unique manuscript in which it survives (British Library, Cotton Vitellius A.xv, which was copied round the year 1000 AD), but modern scholars agree in naming it after the hero whose life is its subject.’</ref>:

[[1066]] թվականին Նորմանդացիների ներխուժումից հետո անգլո-սաքսոներենն ավելի քիչ օգտագործվեց և ֆրանսերենը դարձավ պառլամենտի,դատարանների և քաղաքակիրթ հասարակության ստանդարտ լեզու: Այսուհետ նորմանների ղեկավարության ժամանակ ձևավորվեց միջին անգլերենը [[1066|(1066-1500 թվականներ)]]: Այս ժամանակաշրջանում կրոնական գրականությունը վերելք ապրեց:«Կլոր սեղանի ասպետները, Արթուր թագավոր» լեգենդը առաջին պատմական գործն էր:<ref>Robinson 2001a: ‘Like most Old English poems, Beowulf has no title in the unique manuscript in which it survives (British Library, Cotton Vitellius A.xv, which was copied round the year 1000 AD), but modern scholars agree in naming it after the hero whose life is its subject.’</ref> Միջին անգլերենով Աստվածաշնչի թարգմանությունները նպաստեցին անգլերենը գրական լեզու դառնալուն: